FEEDBACK
Σας ευχαριστούμε από την καρδιά μας, για την εμπιστοσύνη και για τα καλά λόγια που εκφράζετε δημόσια! Αποστολή μας να δημιουργήσουμε καλλιτέχνες ικανούς να ερμηνεύσουν το μιούζικαλ - μουσικό θέατρο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να συμβάλουν και αυτοί στην ανάπτυξη του σύνθετου, μαγικού και ελπιδοφόρου αυτού είδους θεάτρου!
Με εκτίμηση, School of PMTP!
Στέφανος Κορκολής
Διακεκριμένος Μουσουργός
Διακεκριμένος Μουσουργός
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Η εξαιρετική Sia Koskina με προσκάλεσε στη σχολή της PMTP - Professional Musical Theater Performance (by Sia Koskina), για να δώσω ένα σεμινάριο στους σπουδαστές της, στο musical. Ομολογώ πως πήγα τυπικά, αν και γνωρίζω την προσωπικότητα και το πόσο σπουδαία είναι η κυρία Κοσκινά.
Φτάνοντας στη σχολή της, η οποία ομολογουμένως μου θύμισε κάτι από σχολές musical του εξωτερικού, με περίμενε μία τεράστια έκπληξη. Αντί να ξεκινήσω να μιλάω εγώ, μίλησαν τα παιδιά!! Μου παρουσίασαν ένα απόσπασμα από το θρυλικό musical "Les Μisérables" και πραγματικά συγκινήθηκα.
Συγκινήθηκα από τον επαγγελματισμό, το ταλέντο και τη φλόγα αυτών των νέων ανθρώπων, που κάτω από την καθοδήγηση της Σίας και των συνεργατών της, φτάνουν σε αποτελέσματα, που πραγματικά αγγίζουν την τελειότητα. Για να μην τα πολυλογώ, από εκεί, που ήταν να διαρκέσει το σεμινάριο δύο ώρες, διήρκεσε έξι.
Ανταλλάξαμε απόψεις, ιδέες, ένιωσα κομμάτι από αυτούς και εκείνοι κομμάτι δικό μου.
Μία… σύνθεση αλήθειας! Τα γράφω όλα αυτά, αφενός, για να μοιραστώ τη χαρά μου και την περηφάνια μου, που η Ελλάδα επιμένει! Αφετέρου, για να εκφράσω την απορία μου και τον εκνευρισμό μου εκ του γεγονότος ότι αυτή η σχολή δεν έχει αναγνωριστεί από το κράτος.
Ο λόγος ότι το musical δεν θεωρείται λόγος αναγνώρισης! Αυτά τα παιδιά σπουδάζουν μουσική, ηθοποιία, χορό, σε άκρως επαγγελματικό επίπεδο. Η Σία Κοσκινά και οι συνεργάτες της πραγματικά πράττουν έργο ισάξιο και ισότιμο με σχολές αντίστοιχες του εξωτερικού.
Ελπίζω κάποια στιγμή οι ιθύνοντες να ανοίξουν τα μυαλά τους και ν’ αρχίσουν να δίνουν άδειες σε τέτοιες σχολές, ώστε, αν μη τι άλλο, αυτά τα αξιοθαύμαστα παιδιά, να μπορούν να παρακολουθούν με φοιτητικό εισιτήριο μία παράσταση!
Xριστίνα, Στέφανε, Θοδωρή, Γιώργο, Πάνο, Σαββίνα, Ιωάννα, Μαρτίνα, Σόφη, Αθηνά, Μαρία και Μαρία, Εμμανουέλα, Ανδριάνα, Ελεάνα, Νίνα, Ελένη, Κατερίνα, σας ευχαριστώ για την ελπίδα, που μας προσφέρετε!
Φτάνοντας στη σχολή της, η οποία ομολογουμένως μου θύμισε κάτι από σχολές musical του εξωτερικού, με περίμενε μία τεράστια έκπληξη. Αντί να ξεκινήσω να μιλάω εγώ, μίλησαν τα παιδιά!! Μου παρουσίασαν ένα απόσπασμα από το θρυλικό musical "Les Μisérables" και πραγματικά συγκινήθηκα.
Συγκινήθηκα από τον επαγγελματισμό, το ταλέντο και τη φλόγα αυτών των νέων ανθρώπων, που κάτω από την καθοδήγηση της Σίας και των συνεργατών της, φτάνουν σε αποτελέσματα, που πραγματικά αγγίζουν την τελειότητα. Για να μην τα πολυλογώ, από εκεί, που ήταν να διαρκέσει το σεμινάριο δύο ώρες, διήρκεσε έξι.
Ανταλλάξαμε απόψεις, ιδέες, ένιωσα κομμάτι από αυτούς και εκείνοι κομμάτι δικό μου.
Μία… σύνθεση αλήθειας! Τα γράφω όλα αυτά, αφενός, για να μοιραστώ τη χαρά μου και την περηφάνια μου, που η Ελλάδα επιμένει! Αφετέρου, για να εκφράσω την απορία μου και τον εκνευρισμό μου εκ του γεγονότος ότι αυτή η σχολή δεν έχει αναγνωριστεί από το κράτος.
Ο λόγος ότι το musical δεν θεωρείται λόγος αναγνώρισης! Αυτά τα παιδιά σπουδάζουν μουσική, ηθοποιία, χορό, σε άκρως επαγγελματικό επίπεδο. Η Σία Κοσκινά και οι συνεργάτες της πραγματικά πράττουν έργο ισάξιο και ισότιμο με σχολές αντίστοιχες του εξωτερικού.
Ελπίζω κάποια στιγμή οι ιθύνοντες να ανοίξουν τα μυαλά τους και ν’ αρχίσουν να δίνουν άδειες σε τέτοιες σχολές, ώστε, αν μη τι άλλο, αυτά τα αξιοθαύμαστα παιδιά, να μπορούν να παρακολουθούν με φοιτητικό εισιτήριο μία παράσταση!
Xριστίνα, Στέφανε, Θοδωρή, Γιώργο, Πάνο, Σαββίνα, Ιωάννα, Μαρτίνα, Σόφη, Αθηνά, Μαρία και Μαρία, Εμμανουέλα, Ανδριάνα, Ελεάνα, Νίνα, Ελένη, Κατερίνα, σας ευχαριστώ για την ελπίδα, που μας προσφέρετε!
Άντα Τσεσμελή-Edwards
Συνεργάτης Καθηγήτρια
Συνεργάτης Καθηγήτρια
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Η PMTP by Sia Koskina, η πρώτη σχολή μιούζικαλ στην Ελλάδα βρίσκεται στον καλλιτεχνικό στίβο εδώ και 13 χρόνια. Η διετής συνεργασία μου με την σχολή ως εξωτερικός συνεργάτης μου έχει φέρει έμπνευση και θαυμασμό από τον τρόπο λειτουργίας της.
Η γυναίκα πίσω από την σχολή αυτή, η Σία Κοσκινά με ευθύνη και σεβασμό τόσο προς την Τέχνη όσο και προς τον Άνθρωπο έχει καταφέρει με τις ικανότητες και ταλέντο της να δημιουργήσει ένα καλλιτεχνικό φυτώριο το όποιο διακρίνεται συνεχώς συμμετέχοντας σε διάφορες επαγγελματικές παραγωγές μιούζικαλ στην Αθηναϊκή σκηνή.
Η ιδιαίτερη ικανότητα της να εμπνέει τους σπουδαστές της είναι ζωντανό παράδειγμα στην ποιότητα της δουλειάς που παρουσιάζουν. Η καλλιέργεια του ήθους, του ζήλου, τις συνέπειας και σοβαρότητας απέναντι στους σπουδαστές είναι αξιομνημόνευτη. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα στο μυαλό μου η ευγένεια και ο επαγγελματισμός των σπουδαστών σε κάθε μάθημα που έχω μοιραστεί μαζί τους.
Δεν φτάνει το ταλέντο, η ομορφιά και η γνώση για να διακριθεί ένας καλλιτέχνης, πρωτίστως το ήθος κάνει την διαφορά, ειδικά στο εξωτερικό. Η σχολή αυτή σμιλεύει και προετοιμάζει το θαυμάσιο αυτό φυτώριο να είναι σε θέση να σταθεί σε οποιαδήποτε επαγγελματική παραγωγή και εκτός Ελλάδος και αυτό διότι η πλειάδα των καθηγητών και καλλιτεχνών που απασχολούνται στην Σχολή PMTP συνθέτουν ένα δυναμικό σχήμα ανθρώπων με οδηγό την ταπεινότητα και βαθιά γνώση του αντικειμένου τους.
Η PMTP λοιπόν υπό το άγρυπνο βλέμμα και καθοδήγηση της κα. Κοσκινά θεωρώ πως είναι ένας φάρος γνώσης που φωτίζει το μυαλό, την ψυχή και τα όνειρα των σπουδαστών. Είναι τιμή μου να συνεργάζομαι και να είμαι κομμάτι αυτής της σημαντικής προσπάθειας, υψηλής ποιότητας, καλλιέργειας καλλιτεχνικού φυτωρίου.
Η γυναίκα πίσω από την σχολή αυτή, η Σία Κοσκινά με ευθύνη και σεβασμό τόσο προς την Τέχνη όσο και προς τον Άνθρωπο έχει καταφέρει με τις ικανότητες και ταλέντο της να δημιουργήσει ένα καλλιτεχνικό φυτώριο το όποιο διακρίνεται συνεχώς συμμετέχοντας σε διάφορες επαγγελματικές παραγωγές μιούζικαλ στην Αθηναϊκή σκηνή.
Η ιδιαίτερη ικανότητα της να εμπνέει τους σπουδαστές της είναι ζωντανό παράδειγμα στην ποιότητα της δουλειάς που παρουσιάζουν. Η καλλιέργεια του ήθους, του ζήλου, τις συνέπειας και σοβαρότητας απέναντι στους σπουδαστές είναι αξιομνημόνευτη. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα στο μυαλό μου η ευγένεια και ο επαγγελματισμός των σπουδαστών σε κάθε μάθημα που έχω μοιραστεί μαζί τους.
Δεν φτάνει το ταλέντο, η ομορφιά και η γνώση για να διακριθεί ένας καλλιτέχνης, πρωτίστως το ήθος κάνει την διαφορά, ειδικά στο εξωτερικό. Η σχολή αυτή σμιλεύει και προετοιμάζει το θαυμάσιο αυτό φυτώριο να είναι σε θέση να σταθεί σε οποιαδήποτε επαγγελματική παραγωγή και εκτός Ελλάδος και αυτό διότι η πλειάδα των καθηγητών και καλλιτεχνών που απασχολούνται στην Σχολή PMTP συνθέτουν ένα δυναμικό σχήμα ανθρώπων με οδηγό την ταπεινότητα και βαθιά γνώση του αντικειμένου τους.
Η PMTP λοιπόν υπό το άγρυπνο βλέμμα και καθοδήγηση της κα. Κοσκινά θεωρώ πως είναι ένας φάρος γνώσης που φωτίζει το μυαλό, την ψυχή και τα όνειρα των σπουδαστών. Είναι τιμή μου να συνεργάζομαι και να είμαι κομμάτι αυτής της σημαντικής προσπάθειας, υψηλής ποιότητας, καλλιέργειας καλλιτεχνικού φυτωρίου.
Εμμανουέλα Χριστίνα Ζαφειροπούλου
Απόφοιτη 2020 (2022)
Απόφοιτη 2020 (2022)
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Είμαι η Εμμανουέλα Χριστίνα Ζαφειροπούλου και από μικρή είχα αποφασίσει πως θα ασχοληθώ με την τέχνη. Έβλεπα ταινίες μιούζικαλ κι έλεγα «Θέλω κι εγώ να είμαι ένα κομμάτι από αυτό το όμορφο παραμύθι που βλέπω». Το 2016, ανακάλυψα τη σχολή της PMTP by Sia Koskina! Χωρίς δισταγμό, έδωσα εξετάσεις, πέρασα και ξεκίνησα να φοιτώ! Πού να ήξερα πως λόγω προσωπικών δυσκολιών (θέματα υγείας), αλλά και της πανδημίας, θα καθυστερούσα να αποφοιτήσω; Κι όταν ήρθε αυτή η στιγμή, την ίδια την ημέρα της αποφοίτησης, δεν κατάφερα να παραστώ, καθώς νοσούσα με Covid!
Προερχόμενη από τον κλάδο του χορού, ανακάλυψα και τις άλλες δυο τέχνες, την Υποκριτική και το Τραγούδι. Με καθημερινή τριβή και έχοντας τον κάθε δάσκαλο ο καθένας μας κοντά του, η εξέλιξη ήταν εμφανής σε μικρό χρονικό διάστημα! Κάτι που με εκστασίαζε και ανυπομονούσα για την επόμενη μέρα! Αλλά, το ιδιαίτερο αυτό ταξίδι, έφθασε στο τέλος του δυστυχώς! Και λέω δυστυχώς γιατί, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις δυσκολίες, έμαθα πολλά στη σχολή! Έμαθα τι σημαίνει να είσαι συνεπής και αφοσιωμένος στον στόχο σου, πώς να ξεπερνάς μια δύσκολη μέρα καλωσορίζοντας την επόμενη, με τις ομορφιές και τις δυσκολίες της. Έμαθα πώς είναι να είσαι σε μια μεγάλη ομάδα, με τα όμορφα και τα άσχημα και να γίνεστε οικογένεια και εκτός σχολής! Να μοιράζεσαι τα θέλω σου με ανθρώπους σαν κι εσένα, που έχουν τα ίδια όνειρα & στόχους!
Είμαι τόσο ευγνώμων στους καθηγητές μας, που, σαν φύλακες άγγελοι σε κάθε δυσκολία, κλάμα, άρνηση ή θέληση για εξέλιξη, ήταν δίπλα μας κι άλλο τόσο στην κυρία Σία – τη Mamma Sia μας που πάντα επιμένει να θέτει υψηλούς στόχους για τον καθένα μας, να μας ακούει υπομονετικά, να μας συμβουλεύει και να αφουγκράζεται το κάθε τι που λέμε! Μου λείπει ήδη αυτή η καθημερινότητα. Η καθημερινή εξέλιξη στην τέχνη μου. Αλλά ξέρω πως η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή για ό,τι κι αν χρειαστώ! Ευχαριστώ τη σχολή της PMTP που έριξε ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή μου!
Προερχόμενη από τον κλάδο του χορού, ανακάλυψα και τις άλλες δυο τέχνες, την Υποκριτική και το Τραγούδι. Με καθημερινή τριβή και έχοντας τον κάθε δάσκαλο ο καθένας μας κοντά του, η εξέλιξη ήταν εμφανής σε μικρό χρονικό διάστημα! Κάτι που με εκστασίαζε και ανυπομονούσα για την επόμενη μέρα! Αλλά, το ιδιαίτερο αυτό ταξίδι, έφθασε στο τέλος του δυστυχώς! Και λέω δυστυχώς γιατί, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις δυσκολίες, έμαθα πολλά στη σχολή! Έμαθα τι σημαίνει να είσαι συνεπής και αφοσιωμένος στον στόχο σου, πώς να ξεπερνάς μια δύσκολη μέρα καλωσορίζοντας την επόμενη, με τις ομορφιές και τις δυσκολίες της. Έμαθα πώς είναι να είσαι σε μια μεγάλη ομάδα, με τα όμορφα και τα άσχημα και να γίνεστε οικογένεια και εκτός σχολής! Να μοιράζεσαι τα θέλω σου με ανθρώπους σαν κι εσένα, που έχουν τα ίδια όνειρα & στόχους!
Είμαι τόσο ευγνώμων στους καθηγητές μας, που, σαν φύλακες άγγελοι σε κάθε δυσκολία, κλάμα, άρνηση ή θέληση για εξέλιξη, ήταν δίπλα μας κι άλλο τόσο στην κυρία Σία – τη Mamma Sia μας που πάντα επιμένει να θέτει υψηλούς στόχους για τον καθένα μας, να μας ακούει υπομονετικά, να μας συμβουλεύει και να αφουγκράζεται το κάθε τι που λέμε! Μου λείπει ήδη αυτή η καθημερινότητα. Η καθημερινή εξέλιξη στην τέχνη μου. Αλλά ξέρω πως η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή για ό,τι κι αν χρειαστώ! Ευχαριστώ τη σχολή της PMTP που έριξε ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή μου!
Κωνσταντίνος Σαρρής
Απόφοιτος 2020 (2022)
Απόφοιτος 2020 (2022)
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Είμαι ο Κωνσταντίνος Σαρρής και μετά από τρία χρόνια σκληρής δουλειάς συν δύο χρόνια καθυστέρησης λόγω της πανδημίας, κατάφερα να αποφοιτήσω από τη σχολή της PMTP by Sia Koskina! Η διαδρομή δεν ήταν εύκολη, καθώς, εμβαθύνοντας στην τέχνη, έρχεσαι πολλές φορές αντιμέτωπος με τον εαυτό σου κ πρέπει να βρεις τη δύναμη να ξεπεράσεις εμπόδια τόσο σωματικά και πρακτικά, όσο και ψυχολογικά, χωρίς να χάσεις ποτέ τον αντικειμενικό σου σκοπό. Είναι ένας δρόμος που θέλει ολοκληρωτική αφοσίωση για να φτάσεις μέχρι το "τέλος" και να ανακαλύψεις ότι μόλις έκανες ένα απ' τα πρώτα βήματα για έναν συναρπαστικό μαραθώνιο στην τέχνη.
Ομολογώ πως την πρώτη μου χρονιά στη σχολή δεν "είχα πιάσει το νόημα". Καθώς όμως προχωρούσα στις σπουδές μου και με γνώμονα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, "σοβάρεψα" θα έλεγε κανείς. Ήταν ο μόνος τρόπος να ανταποκριθώ σε μια ιδιαίτερα απαιτητική και τόσο πλήρη σπουδή και να αποκτήσω τον επαγγελματισμό που απαιτεί το είδος! Μετά από την πανδημία, επιστρέφοντας πια για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου, όλα ήταν στη θέση τους:
Καθηγητές και σπουδαστές γεμάτοι ενέργεια, πάθος κι αφοσίωση, δούλευαν σαν ομάδα-πάντα με χαμόγελο-για έναν κοινό σκοπό μέσα από τον οποίο πραγματοποιούσε ο καθένας το δικό του όνειρο. Αυτό που ένιωσα ήταν κάτι πολύ σπάνιο που λίγες ομάδες καταφέρνουν να επιτύχουν. Το τελευταίο εξάμηνο της φοίτησής μου, γνώρισα πολλούς καινούριους ανθρώπους που μου έμαθαν από κάτι διαφορετικό, με γέμισαν ενέργεια και μου θύμισαν τον λόγο για τον οποίο είχα επιλέξει αυτήν τη σχολή. Μέσα από τις πρακτικές διδασκαλίες και την πτυχιακή μου εργασία, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω και την πλευρά του "καθηγητή" , καθώς μου γεννήθηκε η ανάγκη να μεταδώσω τη γνώση, τη διάθεση και την ενέργειά μου στους άλλους, όπως ακριβώς έκαναν και οι δικοί μου καθηγητές κρατώντας με προσηλωμένο στον καλλιτεχνικό μου σκοπό!
"Φεύγοντας" λοιπόν από τη σχολή, θεωρητικά πάντα, δεν ξεχνώ τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν, που δεν περιορίζονται απλά στην ανάθεση ενός σημαντικού ρόλου ή τραγουδιού, αλλά κυρίως στην αξία των στιγμών που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν. Γιατί αυτό είναι η τέχνη. Είναι η υπέρβαση της έκφρασης των συναισθημάτων που ζούμε κάθε μέρα.
Ομολογώ πως την πρώτη μου χρονιά στη σχολή δεν "είχα πιάσει το νόημα". Καθώς όμως προχωρούσα στις σπουδές μου και με γνώμονα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, "σοβάρεψα" θα έλεγε κανείς. Ήταν ο μόνος τρόπος να ανταποκριθώ σε μια ιδιαίτερα απαιτητική και τόσο πλήρη σπουδή και να αποκτήσω τον επαγγελματισμό που απαιτεί το είδος! Μετά από την πανδημία, επιστρέφοντας πια για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου, όλα ήταν στη θέση τους:
Καθηγητές και σπουδαστές γεμάτοι ενέργεια, πάθος κι αφοσίωση, δούλευαν σαν ομάδα-πάντα με χαμόγελο-για έναν κοινό σκοπό μέσα από τον οποίο πραγματοποιούσε ο καθένας το δικό του όνειρο. Αυτό που ένιωσα ήταν κάτι πολύ σπάνιο που λίγες ομάδες καταφέρνουν να επιτύχουν. Το τελευταίο εξάμηνο της φοίτησής μου, γνώρισα πολλούς καινούριους ανθρώπους που μου έμαθαν από κάτι διαφορετικό, με γέμισαν ενέργεια και μου θύμισαν τον λόγο για τον οποίο είχα επιλέξει αυτήν τη σχολή. Μέσα από τις πρακτικές διδασκαλίες και την πτυχιακή μου εργασία, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω και την πλευρά του "καθηγητή" , καθώς μου γεννήθηκε η ανάγκη να μεταδώσω τη γνώση, τη διάθεση και την ενέργειά μου στους άλλους, όπως ακριβώς έκαναν και οι δικοί μου καθηγητές κρατώντας με προσηλωμένο στον καλλιτεχνικό μου σκοπό!
"Φεύγοντας" λοιπόν από τη σχολή, θεωρητικά πάντα, δεν ξεχνώ τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν, που δεν περιορίζονται απλά στην ανάθεση ενός σημαντικού ρόλου ή τραγουδιού, αλλά κυρίως στην αξία των στιγμών που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν. Γιατί αυτό είναι η τέχνη. Είναι η υπέρβαση της έκφρασης των συναισθημάτων που ζούμε κάθε μέρα.
Ανδριάνα Στεργιούλη
Απόφοιτη 2021 (2022)
Απόφοιτη 2021 (2022)
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Είμαι η Ανδριάνα Στεργιούλη-Stuer και φέτος τον Ιούνιο είχα τη χαρά να αποφοιτήσω από τη σχολή μιούζικαλ PMTP! Λοιπόν, όταν με ρωτάνε πως ήταν η φοίτηση μου στη σχολή, μου βγαίνει αυθόρμητα ν’ απαντήσω μ’ ένα αχ!
Αχ, για τις στιγμές εκείνες, που θέταμε επί τάπητος όλα τα ψυχολογικά μας-απαραίτητη διαδικασία για να γνωρίσουμε την αλήθεια μας, και όχι μόνο ν’ ανακαλύψουμε αλλά και να παραδεχτούμε, ποιοί πραγματικά είμαστε! Πράγμα δύσκολο, που όμως, αν σκέφτεστε να εισαχθείτε στη σχολή, δεν πρέπει να σας τρομάζει...
Αχ, γιατί παρ' ό,τι τα χρόνια σπουδών ήταν δύσκολα - όπως οφείλουν άλλωστε να είναι σε κάθε σοβαρή επαγγελματική εκπαίδευση- με δυνάμωσαν, κράτησαν σταθερό τον καλλιτεχνικό μου σκοπό, και βοήθησαν στην εξέλιξη μου και την ωριμότητα του χαρακτήρα μου!
Αυτή η σχολή, μου έδωσε ακριβώς αυτά που ποθούσα και ακόμα παραπάνω Το πιο σημαντικό...την καλλιτεχνική μου οικογένειά, τη Mamma Sia, Sia Koskina, που με άντεχε όλα αυτά τα χρόνια, παρ' όλη την τρέλα μου και στήριζε κάθε καλλιτεχνικό βήμα μου! Την ευχαριστώ για όλα! Για όλες τις στιγμές που ζήσαμε με τους απίστευτους καθηγητές μας και όλα αυτά που απλόχερα μας δόθηκαν, στο χορό, την υποκριτική και το τραγούδι !
Είμαι συγκινημένη και ευγνώμων που μέσα σε λίγα χρόνια, καταφέραμε, κάτι που κάποτε φάνταζε ανέφικτο, να μπορούμε πια να λέμε, να νιώθουμε και να είμαστε, ολοκληρωμένοι "επαγγελματίες σκηνής"!
Όσοι από εσάς ονειρεύεστε να εισαχθείτε, πιστέψτε με... αυτή η σχολή, θ' αλλάξει τη ζωή σας!
Αχ, για τις στιγμές εκείνες, που θέταμε επί τάπητος όλα τα ψυχολογικά μας-απαραίτητη διαδικασία για να γνωρίσουμε την αλήθεια μας, και όχι μόνο ν’ ανακαλύψουμε αλλά και να παραδεχτούμε, ποιοί πραγματικά είμαστε! Πράγμα δύσκολο, που όμως, αν σκέφτεστε να εισαχθείτε στη σχολή, δεν πρέπει να σας τρομάζει...
Αχ, γιατί παρ' ό,τι τα χρόνια σπουδών ήταν δύσκολα - όπως οφείλουν άλλωστε να είναι σε κάθε σοβαρή επαγγελματική εκπαίδευση- με δυνάμωσαν, κράτησαν σταθερό τον καλλιτεχνικό μου σκοπό, και βοήθησαν στην εξέλιξη μου και την ωριμότητα του χαρακτήρα μου!
Αυτή η σχολή, μου έδωσε ακριβώς αυτά που ποθούσα και ακόμα παραπάνω Το πιο σημαντικό...την καλλιτεχνική μου οικογένειά, τη Mamma Sia, Sia Koskina, που με άντεχε όλα αυτά τα χρόνια, παρ' όλη την τρέλα μου και στήριζε κάθε καλλιτεχνικό βήμα μου! Την ευχαριστώ για όλα! Για όλες τις στιγμές που ζήσαμε με τους απίστευτους καθηγητές μας και όλα αυτά που απλόχερα μας δόθηκαν, στο χορό, την υποκριτική και το τραγούδι !
Είμαι συγκινημένη και ευγνώμων που μέσα σε λίγα χρόνια, καταφέραμε, κάτι που κάποτε φάνταζε ανέφικτο, να μπορούμε πια να λέμε, να νιώθουμε και να είμαστε, ολοκληρωμένοι "επαγγελματίες σκηνής"!
Όσοι από εσάς ονειρεύεστε να εισαχθείτε, πιστέψτε με... αυτή η σχολή, θ' αλλάξει τη ζωή σας!
Ελένη Μαυροπούλου
Απόφοιτη 2021 (2022)
Απόφοιτη 2021 (2022)
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Γειά σας! Είμαι η Ελένη Μαυροπούλου και είμαι περήφανη που κατάφερα φέτος να αποφοιτήσω από το Επαγγελματικό τμήμα Musical Theater Full Course! Χωρίς περικοπές, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς απουσίες, με όλες τις πτυχιακές μου εργασίες και όλες τις απαραίτητες διαδικασίες αποφοίτησης, όπως ακριβώς ορίζει το πρωτόκολλο της σχολής PMTP by Sia Koskina!
Τι ήταν όμως για εμένα, τελικά, αυτή η σχολή;
Ήταν πράγματι, όπως ακούγεται, μία σχολή "μαρτύριο", με καθημερινό ξυπνητήρι στις 7:00 το πρωί; Ήταν ένας αγώνας που έδινα κάθε μέρα για να αντέξω την επόμενη; Ήταν κούραση "δάκρυα και ιδρώτας"; Ήταν, όπως λέγεται, ένας σκληρός κύκλος εκπαίδευσης, που για να καταφέρεις να τον ολοκληρώσεις, θα πρέπει να 'χεις γερό στομάχι; Όχι ακριβώς και ναι, ήταν... όμως ήταν και πολλά περισσότερα, που θα σας εξηγήσω αμέσως...
Όταν πρωτοήρθα στην σχολή της κυρίας Κοσκινά, ήμουν μια έφηβη. Ένα παιδί της γειτονιάς που σίγουρα, μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχε καταφέρει να είναι ποτέ συνεπής, επιμελής ή έστω αφοσιωμένη σε οτιδήποτε! Στη σχολή αυτή, έζησα 5 ολόκληρα χρόνια συνολικά. Και είμαι ευγνώμων που εν τέλει η πανδημία δεν με άφησε να πάρω το δίπλωμά μου νωρίτερα!
Έχοντας διαμορφωθεί πλέον στο άτομο που είμαι και έχοντας βάλει την σχολή αυτή όχι μόνο στο βιογραφικό μου... αλλά "αποτύπωμα στην ψυχή μου", έχω να καταθέσω τα εξής:
Η PMTP δεν είναι απλώς μια σχολή, μα είναι ένα "σχολείο ζωής"! Από την ώρα που ξεκινάει η μέρα σου έως και την ώρα που τελειώνει, είτε βρίσκεσαι εκεί είτε όχι, συζητάς συνεχώς για ό,τι νέο ανακάλυψες! Οι μέρες γίνονται μεγάλες και ατέλειωτες, όμως δεν τις χορταίνεις! Σ’ αυτή την σχολή δεν μαθαίνεις μόνο να χορεύεις σαν επαγγελματίας χορευτής, μα εκπαιδεύεσαι στο να ακούς το σώμα σου, να το αποδέχεσαι και να το αγαπάς, μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό θα είναι από εδώ και πέρα το δικό σου "εργαλείο"! Μόνο τότε θα ξεκινήσεις να δουλεύεις σοβαρά!
Σ' αυτήν τη σχολή δεν μαθαίνεις απλώς να τραγουδάς εξαιρετικά, συνειδητοποιείς ότι οι φωνητικές χορδές είναι το μοναδικότερο μουσικό όργανο στον πλανήτη. Μαθαίνεις πως το πρώτο στάδιο ναι μεν είναι η σωστή διαχείριση του διαφράγματος και πως ο ήχος ξεκινάει από την κοιλιά, αλλά αν δεν καταφέρει να περάσει απ’ την ψυχή σου δεν είναι τέχνη, μα μια απλή διεκπεραίωση! Γιατί σ' αυτήν τη σχολή τραγουδάμε από ανάγκη. Κάνουμε τις λέξεις μελωδία, αφού η πρόζα δεν αρκεί για να μιλήσει την γλώσσα της καρδιάς μας!
Και φτάνω στα μαθήματα της υποκριτικής!
Προσωπικά αυτό το μάθημα το ονομάζω ψυχανάλυση. Σ’ αυτό το μάθημα, λοιπόν, μέσα από ασκήσεις αυτοσχεδιασμού, εκπαιδεύεσαι στην "έκθεση" του εαυτού σου. Όταν πλέον παύει να σε φοβίζει η εικόνα σου, τότε ξεκινάει το μάθημα! Για εμάς, τότε αρχίζει το παιχνίδι! Γινόμαστε παιδιά, διότι τα παιδιά δεν φοβούνται να νιώθουν και να αισθανθούν αυθεντικά!
Ναι! Η σχολή αυτή σε εξειδικεύει στον τρίαθλο του χορού, του τραγουδιού και της υποκριτικής.
Όμως, το βασικότερο μάθημα που πήρα από όλους τους καθηγητές μου, είναι πως για να είσαι ωραίος καλλιτέχνης, πρέπει πρώτα να είσαι όμορφος άνθρωπος! Πως για να ασκείς το επάγγελμα της τέχνης, πρέπει να είσαι ικανός να κουβαλάς μέσα σου φως και αγάπη! Κάπως έτσι οι καθηγητές αυτής της σχολής δεν είναι καθηγητές, είναι δάσκαλοι. Είναι φίλοι μας, είναι γονείς μας, είναι μια καλλιτεχνική οικογένεια και μια αναντικατάστατη αγκαλιά. Είμαι ευγνώμων που μέσα από αυτό το ταξίδι γνώρισα τόσο υπέροχους ανθρώπους, τόσο όμορφους καλλιτέχνες!
Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ για το ποσό σταθήκατε πλάι μου, για όσα δάκρυα σκουπίσατε απ' το πρόσωπο μου και με εμπνεύσατε να σηκώνομαι ξανά και ξανά, ώσπου να μάθω να παλεύω για τα όνειρα μου! Να μάθω να μην το βάζω κάτω ποτέ και να μην να παρατάω!
Η PMTP είναι καταφύγιο. Είναι ένα σπίτι για εμάς "τους τρελούς" που κάναμε την τέχνη ναρκωτικό μας!
Κυρία Σία Κοσκινά - Mamma Sia, πολύ δύσκολο να συνοψίσω όλα αυτά που έχω να πω σ’ ένα "ραβασάκι", 'ομως ήρθε η ώρα να σας ευχαριστήσω, για ένα σωρό λόγους:
Σας ευχαριστώ που είστε αυτή που είστε! Σας ευχαριστώ που μου αλλάξατε την ζωή! Σας ευχαριστώ που βάλατε τόσα χρώματα στο γκρίζο μου! Που με πήρατε απ' το χέρι και με τραβήξετε απ' τις λάσπες της "ζούγκλας" όπου επιβίωνα και μου δείξατε πώς είναι να ζεις σ’ έναν κήπο γεμάτο λουλούδια και πεταλούδες! Σας ευχαριστώ που πιστέψατε σε μένα, όταν ήμουν ανίκανη να πιστέψω η ίδια στον εαυτό μου! Σας ευχαριστώ που μου προσφέρατε μια νέα οικογένεια, σ’ έναν κόσμο που δεν γνώριζα ότι υπήρχε... Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να ξαναγεννηθώ, αυτή τη φορά μέσα απ' τη μήτρα του θεάτρου!
Σας αγαπάω ατελείωτα πολύ και είμαι άπειρα ευγνώμων που σας γνώρισα και πορεύτηκα πλάι σας όλα αυτά τα χρόνια!
Τι ήταν όμως για εμένα, τελικά, αυτή η σχολή;
Ήταν πράγματι, όπως ακούγεται, μία σχολή "μαρτύριο", με καθημερινό ξυπνητήρι στις 7:00 το πρωί; Ήταν ένας αγώνας που έδινα κάθε μέρα για να αντέξω την επόμενη; Ήταν κούραση "δάκρυα και ιδρώτας"; Ήταν, όπως λέγεται, ένας σκληρός κύκλος εκπαίδευσης, που για να καταφέρεις να τον ολοκληρώσεις, θα πρέπει να 'χεις γερό στομάχι; Όχι ακριβώς και ναι, ήταν... όμως ήταν και πολλά περισσότερα, που θα σας εξηγήσω αμέσως...
Όταν πρωτοήρθα στην σχολή της κυρίας Κοσκινά, ήμουν μια έφηβη. Ένα παιδί της γειτονιάς που σίγουρα, μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχε καταφέρει να είναι ποτέ συνεπής, επιμελής ή έστω αφοσιωμένη σε οτιδήποτε! Στη σχολή αυτή, έζησα 5 ολόκληρα χρόνια συνολικά. Και είμαι ευγνώμων που εν τέλει η πανδημία δεν με άφησε να πάρω το δίπλωμά μου νωρίτερα!
Έχοντας διαμορφωθεί πλέον στο άτομο που είμαι και έχοντας βάλει την σχολή αυτή όχι μόνο στο βιογραφικό μου... αλλά "αποτύπωμα στην ψυχή μου", έχω να καταθέσω τα εξής:
Η PMTP δεν είναι απλώς μια σχολή, μα είναι ένα "σχολείο ζωής"! Από την ώρα που ξεκινάει η μέρα σου έως και την ώρα που τελειώνει, είτε βρίσκεσαι εκεί είτε όχι, συζητάς συνεχώς για ό,τι νέο ανακάλυψες! Οι μέρες γίνονται μεγάλες και ατέλειωτες, όμως δεν τις χορταίνεις! Σ’ αυτή την σχολή δεν μαθαίνεις μόνο να χορεύεις σαν επαγγελματίας χορευτής, μα εκπαιδεύεσαι στο να ακούς το σώμα σου, να το αποδέχεσαι και να το αγαπάς, μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό θα είναι από εδώ και πέρα το δικό σου "εργαλείο"! Μόνο τότε θα ξεκινήσεις να δουλεύεις σοβαρά!
Σ' αυτήν τη σχολή δεν μαθαίνεις απλώς να τραγουδάς εξαιρετικά, συνειδητοποιείς ότι οι φωνητικές χορδές είναι το μοναδικότερο μουσικό όργανο στον πλανήτη. Μαθαίνεις πως το πρώτο στάδιο ναι μεν είναι η σωστή διαχείριση του διαφράγματος και πως ο ήχος ξεκινάει από την κοιλιά, αλλά αν δεν καταφέρει να περάσει απ’ την ψυχή σου δεν είναι τέχνη, μα μια απλή διεκπεραίωση! Γιατί σ' αυτήν τη σχολή τραγουδάμε από ανάγκη. Κάνουμε τις λέξεις μελωδία, αφού η πρόζα δεν αρκεί για να μιλήσει την γλώσσα της καρδιάς μας!
Και φτάνω στα μαθήματα της υποκριτικής!
Προσωπικά αυτό το μάθημα το ονομάζω ψυχανάλυση. Σ’ αυτό το μάθημα, λοιπόν, μέσα από ασκήσεις αυτοσχεδιασμού, εκπαιδεύεσαι στην "έκθεση" του εαυτού σου. Όταν πλέον παύει να σε φοβίζει η εικόνα σου, τότε ξεκινάει το μάθημα! Για εμάς, τότε αρχίζει το παιχνίδι! Γινόμαστε παιδιά, διότι τα παιδιά δεν φοβούνται να νιώθουν και να αισθανθούν αυθεντικά!
Ναι! Η σχολή αυτή σε εξειδικεύει στον τρίαθλο του χορού, του τραγουδιού και της υποκριτικής.
Όμως, το βασικότερο μάθημα που πήρα από όλους τους καθηγητές μου, είναι πως για να είσαι ωραίος καλλιτέχνης, πρέπει πρώτα να είσαι όμορφος άνθρωπος! Πως για να ασκείς το επάγγελμα της τέχνης, πρέπει να είσαι ικανός να κουβαλάς μέσα σου φως και αγάπη! Κάπως έτσι οι καθηγητές αυτής της σχολής δεν είναι καθηγητές, είναι δάσκαλοι. Είναι φίλοι μας, είναι γονείς μας, είναι μια καλλιτεχνική οικογένεια και μια αναντικατάστατη αγκαλιά. Είμαι ευγνώμων που μέσα από αυτό το ταξίδι γνώρισα τόσο υπέροχους ανθρώπους, τόσο όμορφους καλλιτέχνες!
Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ για το ποσό σταθήκατε πλάι μου, για όσα δάκρυα σκουπίσατε απ' το πρόσωπο μου και με εμπνεύσατε να σηκώνομαι ξανά και ξανά, ώσπου να μάθω να παλεύω για τα όνειρα μου! Να μάθω να μην το βάζω κάτω ποτέ και να μην να παρατάω!
Η PMTP είναι καταφύγιο. Είναι ένα σπίτι για εμάς "τους τρελούς" που κάναμε την τέχνη ναρκωτικό μας!
Κυρία Σία Κοσκινά - Mamma Sia, πολύ δύσκολο να συνοψίσω όλα αυτά που έχω να πω σ’ ένα "ραβασάκι", 'ομως ήρθε η ώρα να σας ευχαριστήσω, για ένα σωρό λόγους:
Σας ευχαριστώ που είστε αυτή που είστε! Σας ευχαριστώ που μου αλλάξατε την ζωή! Σας ευχαριστώ που βάλατε τόσα χρώματα στο γκρίζο μου! Που με πήρατε απ' το χέρι και με τραβήξετε απ' τις λάσπες της "ζούγκλας" όπου επιβίωνα και μου δείξατε πώς είναι να ζεις σ’ έναν κήπο γεμάτο λουλούδια και πεταλούδες! Σας ευχαριστώ που πιστέψατε σε μένα, όταν ήμουν ανίκανη να πιστέψω η ίδια στον εαυτό μου! Σας ευχαριστώ που μου προσφέρατε μια νέα οικογένεια, σ’ έναν κόσμο που δεν γνώριζα ότι υπήρχε... Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να ξαναγεννηθώ, αυτή τη φορά μέσα απ' τη μήτρα του θεάτρου!
Σας αγαπάω ατελείωτα πολύ και είμαι άπειρα ευγνώμων που σας γνώρισα και πορεύτηκα πλάι σας όλα αυτά τα χρόνια!
Χριστίνα Ελληνοδέλη
Απόφοιτη One Year Course 2019
Απόφοιτη One Year Course 2019
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Πέρσι το καλοκαίρι πήρα την απόφαση να σπουδάσω στη σχολή PMTP. Είχα ήδη δουλέψει σε επαγγελματικές σκηνές, είχα όμως την ανάγκη να βελτιώσω τις αδυναμίες μου και να δοκιμαστώ σε διαφορετικά πράγματα!
Παρακολούθησα λοιπόν το One Year Course, το οποίο αποτελείται από μια αρκετά συμπυκνωμένη ύλη της τριετούς φοίτησης. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι αρκετά απαιτητικό. Το πρόγραμμα Σπουδών της σχολής είναι, απ' ό,τι είδα φέτος, δομημένο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Κατά τη διάρκεια του έτους είχα την ευκαιρία να κάνω μάθημα με εξαιρετικούς καθηγητές χορού, τραγουδιού αλλά και υποκριτικής, απ' τους οποίους πήρα πολλά χρήσιμα εργαλεία που θα κουβαλάω μαζί μου πάντα.
Πέρα από όλα αυτά, με συγκίνησε πραγματικά η αγάπη, το αληθινό ενδιαφέρον και το υπέροχο δέσιμο τόσο μεταξύ εμάς και των δασκάλων μας, όσο και μεταξύ των σπουδαστών. Η ομαδική δουλειά πάντα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα και αυτό είναι κάτι που βίωνα καθημερινά. Νιώθω πολύ τυχερή που βρέθηκα σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Ευχαριστώ για όλα όσα έμαθα! Και πάνω απ' όλα ευχαριστώ εσάς κυρία Κοσκινά που ήσασταν πάντα εκεί με ηρεμία και αγάπη και στηρίζατε το καθετί. Για την συνεχή προσπάθεια να πηγαίνουν τα πράγματα όλο και καλύτερα για εμάς, για τους τόσο αξιόλογους καθηγητές που είχαμε στο πλευρό μας, τις συμβουλές, την υπομονή, την ψυχραιμία, την ενθάρρυνση και την προτροπή να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας!
Εύχομαι ολόψυχα αυτή η σχολή να είναι πάντα γεμάτη από αξιόλογους καλλιτέχνες!
Παρακολούθησα λοιπόν το One Year Course, το οποίο αποτελείται από μια αρκετά συμπυκνωμένη ύλη της τριετούς φοίτησης. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι αρκετά απαιτητικό. Το πρόγραμμα Σπουδών της σχολής είναι, απ' ό,τι είδα φέτος, δομημένο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Κατά τη διάρκεια του έτους είχα την ευκαιρία να κάνω μάθημα με εξαιρετικούς καθηγητές χορού, τραγουδιού αλλά και υποκριτικής, απ' τους οποίους πήρα πολλά χρήσιμα εργαλεία που θα κουβαλάω μαζί μου πάντα.
Πέρα από όλα αυτά, με συγκίνησε πραγματικά η αγάπη, το αληθινό ενδιαφέρον και το υπέροχο δέσιμο τόσο μεταξύ εμάς και των δασκάλων μας, όσο και μεταξύ των σπουδαστών. Η ομαδική δουλειά πάντα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα και αυτό είναι κάτι που βίωνα καθημερινά. Νιώθω πολύ τυχερή που βρέθηκα σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Ευχαριστώ για όλα όσα έμαθα! Και πάνω απ' όλα ευχαριστώ εσάς κυρία Κοσκινά που ήσασταν πάντα εκεί με ηρεμία και αγάπη και στηρίζατε το καθετί. Για την συνεχή προσπάθεια να πηγαίνουν τα πράγματα όλο και καλύτερα για εμάς, για τους τόσο αξιόλογους καθηγητές που είχαμε στο πλευρό μας, τις συμβουλές, την υπομονή, την ψυχραιμία, την ενθάρρυνση και την προτροπή να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας!
Εύχομαι ολόψυχα αυτή η σχολή να είναι πάντα γεμάτη από αξιόλογους καλλιτέχνες!
Μαρτίνα Μοραΐτη
Απόφοιτη 2019
Απόφοιτη 2019
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από τότε που άρχισε η άμεση επαφή μου με την τέχνη του μιούζικαλ, αυτής της πολυσύνθετης μορφής θεάτρου. Ήταν ο προορισμός μιας αναζήτησης για την πορεία μου σχετικά με το τραγούδι και τη μουσική, που σπούδαζα σε ωδείο για χρόνια. Έπειτα από ένα χρόνο στην PMTP Θεσσαλονίκης με ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προετοιμασίας από καταξιωμένους καθηγητές, οι σπουδές μου συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν στη σχολή της Αθήνας με το 3ετές επαγγελματικό πρόγραμμα!
Η PMTP by Sia Koskina, μέσα από μια πολυπληθή ομάδα εξειδικευμένων καθηγητών, πρωτοφανή σε αριθμό για τα δεδομένα, προσφέρει μια συνολική προσέγγιση και εμβάθυνση πάνω στον τομέα του παγκόσμιου μουσικού θεάτρου, σε κάθε τομέα ξεχωριστά, προσφέροντας διαφορετικά είδη χορού (κλασικό μπαλέτο, σύγχρονο, διάφορα είδη jazz, κλακέτες, hip hop), φωνητική, χορωδία, μουσική, ιστορία, υποκριτική!
Το πρόγραμμα είναι τόσο συμπυκνωμένο που επιτρέπει μέσα σε 3 χρόνια ο σπουδαστής να έχει κατακτήσει ένα σοβαρό επίπεδο και να μπορεί να σταθεί σε επαγγελματικές σκηνές με αξιοπρέπεια και αναγνώριση.
Το σημαντικότερο, πέρα από τα έμπρακτα - εμφανή αποτελέσματα, είναι ο επαγγελματικός τρόπος σκέψης που καλλιεργεί και μπορεί να συγκριθεί μόνο με ένα τμήμα Ανώτατης εκπαίδευσης. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, η εντατικότητα του προγράμματος σπουδών, παρ' όλες τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται, δίνει τη δυνατότητα και σε άτομα που η ηλικία τους είναι προχωρημένη, αν όχι "απαγορευτική", για να ξεκινήσουν, να μη χάνουν τα όνειρά τους, καθώς φτάνουν πολύ γρήγορα στο στόχο τους! Σας ευχαριστώ όλους για όσα κέρδισα και κυρίως εσάς κυρία Κοσκινά που με την εμπειρία σας και την καθοδήγησή σας επιτυγχάνονται αυτά εξαιρετικά αποτελέσματα!
Η PMTP by Sia Koskina, μέσα από μια πολυπληθή ομάδα εξειδικευμένων καθηγητών, πρωτοφανή σε αριθμό για τα δεδομένα, προσφέρει μια συνολική προσέγγιση και εμβάθυνση πάνω στον τομέα του παγκόσμιου μουσικού θεάτρου, σε κάθε τομέα ξεχωριστά, προσφέροντας διαφορετικά είδη χορού (κλασικό μπαλέτο, σύγχρονο, διάφορα είδη jazz, κλακέτες, hip hop), φωνητική, χορωδία, μουσική, ιστορία, υποκριτική!
Το πρόγραμμα είναι τόσο συμπυκνωμένο που επιτρέπει μέσα σε 3 χρόνια ο σπουδαστής να έχει κατακτήσει ένα σοβαρό επίπεδο και να μπορεί να σταθεί σε επαγγελματικές σκηνές με αξιοπρέπεια και αναγνώριση.
Το σημαντικότερο, πέρα από τα έμπρακτα - εμφανή αποτελέσματα, είναι ο επαγγελματικός τρόπος σκέψης που καλλιεργεί και μπορεί να συγκριθεί μόνο με ένα τμήμα Ανώτατης εκπαίδευσης. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, η εντατικότητα του προγράμματος σπουδών, παρ' όλες τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται, δίνει τη δυνατότητα και σε άτομα που η ηλικία τους είναι προχωρημένη, αν όχι "απαγορευτική", για να ξεκινήσουν, να μη χάνουν τα όνειρά τους, καθώς φτάνουν πολύ γρήγορα στο στόχο τους! Σας ευχαριστώ όλους για όσα κέρδισα και κυρίως εσάς κυρία Κοσκινά που με την εμπειρία σας και την καθοδήγησή σας επιτυγχάνονται αυτά εξαιρετικά αποτελέσματα!
Μαρία Κοσμάτου
Απόφοιτη 2018
Απόφοιτη 2018
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Η PMTP παρά το ότι μετρά λίγα χρόνια λειτουργίας, έχει εκπαιδεύσει το 1/3 των ανθρώπων που βρίσκονται στον χώρο του Musical. Θα μιλήσω για την δική μου όμως εμπειρία σε αυτή τη σχολή, στο τριετές επαγγελματικό τμήμα του full course.
Δεν μπορώ να πω ότι πήγα χωρίς να γνωρίζω καλά τραγούδι ή χορό, μα όση εμπειρία κι αν είχα σε αυτούς τους τομείς, πάντα κάτι έλειπε . Όσο και να χόρευα, όσο και να τραγουδούσα, το ένιωθα. Η σχολή μου έδωσε πρώτα πρώτα το άνοιγμα στο μυαλό που μόνο μία Ανώτερη ή Ανώτατη Σχολή μπορεί να δώσει. Άνοιξαν οι ορίζοντές μου. Δεν έμεινα σε αυτά που καταφέρνω. Δημιούργησα πέρα από αυτά.
Γνώρισα τα musical από εκεί και με έκανε να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο, να ερευνήσω και να βρω αυτά που αγαπώ και αυτά που μου ταιριάζουν. Οι δάσκαλοι, εκτός από τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις τους, είναι εκεί για να κάνουν τον σπουδαστή να αυτονομηθεί, να τα καταφέρει μόνος του και να καινοτομήσει, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο μιας καλής εκπαίδευσης. Η κούραση του showcase είναι από τα πιο πιεστικά και δύσκολα πράγματα που μπορεί να τύχουν σε κάποιον: Η διαχείριση του χρόνου, το μπες βγες σε ρόλους με άπειρα τραγούδια και χορογραφίες, και το θράσος που χρειάζεται για κάποιους από αυτούς και για τις οντισιόν, όλα αυτά τα βίωσα μέσα εκεί.
Όσο για τους συμφοιτητές μου, κάποιοι είναι από τα πολυτιμότερα άτομα που έχω πια στη ζωή μου! Με άλλους πάλι δοκιμάστηκα στην αντοχή, στην υπομονή και την επιμονή μου. Μα πάλι κάτι θετικό προέκυψε τελικά!
Είμαι χαρούμενη που πήγα σε αυτή την σχολή, γιατί πρώτα απ' όλα δεν είναι απρόσωπη. Οι καθηγητές βάζουν τα δυνατά τους για κάθε σπουδαστή ξεχωριστά, και όχι μόνο σε επίπεδο γνώσεων, αλλά και σε επίπεδο προσωπικό. Από ανθρώπους που γνώρισα εκεί, βρήκα τη θαλπωρή, την ηρεμία, τη χαρά, τη λαμπερή ψυχή και την κάθαρση.
Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη σχολή μου, (και σε αυτό νομίζω πως διαφέρει από άλλες), όχι μόνο για τα αυτονόητα, μα πάνω από όλα, γιατί έμαθα να είμαι καλλιτέχνης και όχι υπάλληλος.
Δεν μπορώ να πω ότι πήγα χωρίς να γνωρίζω καλά τραγούδι ή χορό, μα όση εμπειρία κι αν είχα σε αυτούς τους τομείς, πάντα κάτι έλειπε . Όσο και να χόρευα, όσο και να τραγουδούσα, το ένιωθα. Η σχολή μου έδωσε πρώτα πρώτα το άνοιγμα στο μυαλό που μόνο μία Ανώτερη ή Ανώτατη Σχολή μπορεί να δώσει. Άνοιξαν οι ορίζοντές μου. Δεν έμεινα σε αυτά που καταφέρνω. Δημιούργησα πέρα από αυτά.
Γνώρισα τα musical από εκεί και με έκανε να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο, να ερευνήσω και να βρω αυτά που αγαπώ και αυτά που μου ταιριάζουν. Οι δάσκαλοι, εκτός από τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις τους, είναι εκεί για να κάνουν τον σπουδαστή να αυτονομηθεί, να τα καταφέρει μόνος του και να καινοτομήσει, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο μιας καλής εκπαίδευσης. Η κούραση του showcase είναι από τα πιο πιεστικά και δύσκολα πράγματα που μπορεί να τύχουν σε κάποιον: Η διαχείριση του χρόνου, το μπες βγες σε ρόλους με άπειρα τραγούδια και χορογραφίες, και το θράσος που χρειάζεται για κάποιους από αυτούς και για τις οντισιόν, όλα αυτά τα βίωσα μέσα εκεί.
Όσο για τους συμφοιτητές μου, κάποιοι είναι από τα πολυτιμότερα άτομα που έχω πια στη ζωή μου! Με άλλους πάλι δοκιμάστηκα στην αντοχή, στην υπομονή και την επιμονή μου. Μα πάλι κάτι θετικό προέκυψε τελικά!
Είμαι χαρούμενη που πήγα σε αυτή την σχολή, γιατί πρώτα απ' όλα δεν είναι απρόσωπη. Οι καθηγητές βάζουν τα δυνατά τους για κάθε σπουδαστή ξεχωριστά, και όχι μόνο σε επίπεδο γνώσεων, αλλά και σε επίπεδο προσωπικό. Από ανθρώπους που γνώρισα εκεί, βρήκα τη θαλπωρή, την ηρεμία, τη χαρά, τη λαμπερή ψυχή και την κάθαρση.
Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη σχολή μου, (και σε αυτό νομίζω πως διαφέρει από άλλες), όχι μόνο για τα αυτονόητα, μα πάνω από όλα, γιατί έμαθα να είμαι καλλιτέχνης και όχι υπάλληλος.
Σόφη Ζέρβα
Απόφοιτη 2018
Απόφοιτη 2018
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Μου φαίνεται σαν ψέματα ότι πέρασαν τρία χρόνια στην σχολή...
Οι εμπειρίες που μου έδωσε ήταν ποικίλες και πρωτόγνωρες. Θυμάμαι την πρώτη φορά πριν από χρόνια που την γνώρισα και ήθελα τόσο πολύ να σπουδάσω μιούζικαλ που ξεκίνησα με μαθήματα free courses και πηγαινοερχόμουν κάθε βδομάδα από την Πάτρα. Το ήθελα πάρα πολύ... και τότε κατάλαβα ότι ακόμα και στη σχολή Πανεπιστημίου που σπούδαζα ότι θα βγω από εκεί musical performer... Όμως άργησα αρκετά λόγω άλλων υποχρεώσεων να έρθω Αθήνα και να κάνω την τριετή φοίτηση. Να όμως που πέρασαν αυτά τα τρία χρόνια και δεν μπορώ να το πιστέψω ότι τελείωσαν... Η σχολή έδωσε σάρκα και πνοή στα όνειρα μου.
Με τη βοήθεια όλων των καθηγητών πιστεύω πως όχι μόνο βελτιώθηκα σε όλους τους τομείς του μιούζικαλ αλλά και σαν άνθρωπος. Σας ευχαριστώ πολύ όλους!
Μετά από χρόνια μπορεί η ζωή να έχει χαρακώσει με ρυτίδες το πρόσωπό μου αλλά στην καρδιά μου και στη μνήμη μου θα μείνουν ανεξίτηλα τα χρόνια της.
Οι εμπειρίες που μου έδωσε ήταν ποικίλες και πρωτόγνωρες. Θυμάμαι την πρώτη φορά πριν από χρόνια που την γνώρισα και ήθελα τόσο πολύ να σπουδάσω μιούζικαλ που ξεκίνησα με μαθήματα free courses και πηγαινοερχόμουν κάθε βδομάδα από την Πάτρα. Το ήθελα πάρα πολύ... και τότε κατάλαβα ότι ακόμα και στη σχολή Πανεπιστημίου που σπούδαζα ότι θα βγω από εκεί musical performer... Όμως άργησα αρκετά λόγω άλλων υποχρεώσεων να έρθω Αθήνα και να κάνω την τριετή φοίτηση. Να όμως που πέρασαν αυτά τα τρία χρόνια και δεν μπορώ να το πιστέψω ότι τελείωσαν... Η σχολή έδωσε σάρκα και πνοή στα όνειρα μου.
Με τη βοήθεια όλων των καθηγητών πιστεύω πως όχι μόνο βελτιώθηκα σε όλους τους τομείς του μιούζικαλ αλλά και σαν άνθρωπος. Σας ευχαριστώ πολύ όλους!
Μετά από χρόνια μπορεί η ζωή να έχει χαρακώσει με ρυτίδες το πρόσωπό μου αλλά στην καρδιά μου και στη μνήμη μου θα μείνουν ανεξίτηλα τα χρόνια της.
Ζέτα Ξαφάκη
Απόφοιτη 2015
Απόφοιτη 2015
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με το Musical! Η PMTP μου έδωσε την ευκαιρία να σπουδάσω στην Ελλάδα την τέχνη που αγαπώ, δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους και επαγγελματίες. Η σχολή δεν ήταν για εμένα μόνο μαθήματα τραγουδιού, υποκριτικής, κίνησης και χορού, αλλά ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής! Με δίδαξε πώς μπορώ να ενισχύσω τις ικανότητές μου, να ανακαλύψω τις δικές μου δυνάμεις, να πιστέψω στον εαυτό μου και να τον προκαλώ διαρκώς κάνοντάς τον καλύτερο! Η κυρία Σία Κοσκινά με το αστείρευτο ταλέντο της, το φως της ψυχής της, το πάθος για τη δουλειά της, δημιούργησε την PMTP και με συνοδοιπόρους τους καταξιωμένους συνεργάτες της, τους καθηγητές μας, προσπαθούσαν καθημερινά να βγάλουν από εμάς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα! Μας αντιμετώπιζαν με σοβαρότητα και μας έφερναν πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων μας, μέσα από την αδιάκοπη προσπάθεια όλων μας. Η σκληρή δουλειά που κάναμε κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, και οι αμέτρητες ώρες προετοιμασίας, έχουν αποτελέσει γερές βάσεις για την μετέπειτα σταδιοδρομία μου και με έχουν βοηθήσει να ανταπεξέλθω σε όλες τις συνθήκες που έχω συναντήσει! Φυσικά σε όλη αυτή τη διαδρομή, υπήρχαν και δύσκολες στιγμές, στιγμές αδυναμίας και απογοήτευσης, καθώς όλοι οι καλλιτέχνες πέφτουμε σε τέτοιες παγίδες όταν νιώθουμε ότι δεν τα καταφέρνουμε, αλλά όλοι ήταν κοντά μας να μας στηρίξουν και να μας θυμίσουν το λόγο που βρισκόμασταν εκεί! Δεν αφήνουμε ποτέ το όνειρο να χαθεί! Κι αν πέσουμε, σηκωνόμαστε! Και κάθε καινούργια ημέρα, είναι μια καινούργια ευκαιρία και μια νέα προσπάθεια προς την εξέλιξή μας... Αυτό έμαθα στη σχολή μου! Και θα το κρατώ μέσα μου για πάντα! Στην επαγγελματική μου πορεία πλέον, φέρνω συνεχώς στο μυαλό μου τα διδάγματα και τις εμπειρίες μου από την PMTP, τα οποία σαν φάρος με οδηγούν στο να γίνομαι καλύτερη ως επαγγελματίας κι ως άνθρωπος!
Γιώργος Μπούτσικας
Full Course Student
Full Course Student
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Η εμπειρία μου στην PMTP ξεκίνησε πριν τον Δεκέμβριο του 2014. Θυμάμαι πολύ καλά την μέρα που πήγα να πάρω πληροφορίες σχετικά με τα μαθήματα και τη σχολή γενικότερα. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η ζεστασιά του χώρου, λες και βρισκόσουν στο σπίτι κάποιου. Πού να φανταζόμουν ότι αυτό θα γινόταν και δικό μου σπίτι. Τότε όμως ήμουν πολύ διστακτικός, διότι μόλις είχα τελειώσει με τις πανελλήνιες και είχα περάσει στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, κάτι το οποίο δε με ενθουσίαζε καθόλου, είπα όμως να προσπαθήσω για χατίρι των γονιών μου. Έτσι έβαλα μια άνω τελεία στην PMTP. Μετά από 3 μήνες το πήρα απόφαση και ξανά πήγα στη σχολή ζητώντας να ξεκινήσω μαθήματα φωνητικής. Η κυρία Κοσκινά τότε μου πρότεινε την κα Φώφη Ρούσσου, μια καταπληκτική καθηγήτρια φωνητικής και ακόμα καλύτερο άνθρωπο. Θυμάμαι με τι ανυπομονησία και χαρά προσέμενα εκείνο το 45 λεπτό μάθημα φωνητικής κάθε Σάββατο. Όλη την εβδομάδα σκεφτόμουν τι τραγούδι να ετοιμάσω, έψαχνα όλα τα μιούζικαλ να βρω και άλλα τραγούδια και ενθουσιαζόμουν όλο και περισσότερο με το υπέροχο αυτό είδος θεάτρου. Η σχολή έκλεισε για καλοκαίρι και κάπως έτσι με βρήκα να θέλω κι άλλο, κι άλλο. Δε μου έφτανε η μία ώρα φωνητικής την εβδομάδα. Έτσι τον Σεπτέμβρη του 2015 κλείνω ραντεβού με την κυρία Κοσκινά και της λέω ότι θέλω και άλλα μαθήματα. Αμέσως εκείνη μου προτείνει το τμήμα επαγγελματικών σπουδών. Η καρδιά μου αμέσως είπε ναι. Όμως πώς να πω στους γονείς μου ότι δε θέλω τα ναυτιλιακά και ότι προτιμώ να σπουδάσω μιούζικαλ. Σκέφτηκα ότι δε θα το δεχόντουσαν ποτέ. Μου πρότεινε λοιπόν κάτι που θα ικανοποιούσε και τους γονείς μου και εμένα, προς το παρών. Ξεκίνησα λοιπόν με μια φορά την εβδομάδα μπαλέτο με την κα Μάντυ Αποστόλου, cabaret και musical με την κυρία Κοσκινά, και συνέχισα κανονικά φωνητική με την κυρία Ρούσσου. Πάλι όμως δε μου αρκούσαν. Έτσι οι ώρες μπαλέτου διπλασιάστηκαν και πρόσθεσα εξτρά ώρα φωνητικής με τον κύριο Νίκο Ρουσσάκη, ο οποίος δίδασκε κυρίως τεχνική για musical.
Εν τω μεταξύ μέσα στη σχολή έβλεπα συνέχεια τη δουλειά των παιδιών του επαγγελματικού τμήματος και ζήλευα απίστευτα. Έλεγα θέλω και εγώ να κάνω αυτά που κάνουν, να κάνω παρέα μαζί τους, να είμαι μέσα σε αυτή τη σχολή από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά σκεφτόμουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσει η οικογένειά μου με αυτό. Έρχεται ο Απρίλης λοιπόν και η κυρία Κοσκινά με προτείνει για να συμμετέχω με 5 παιδιά του επαγγελματικού τμήματος σε μια δεξίωση για τα 90 χρόνια του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη όπου θα τραγουδούσαμε τον ύμνο του ΠΑΟΚ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με πλήρη ορχήστρα. Αμέσως είπα ναι. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να συναναστραφώ τα παιδιά του επαγγελματικού τμήματος και να πάρω πληροφορίες για τα μαθήματα εκ των έσω. Ταιριάξαμε πολύ με τα παιδιά αυτά και μου πρότειναν κι αυτά με τη σειρά τους να ξεκινήσω στο Full Course. Μου έγινε πια έντονη ανάγκη να ξεκινήσω το τμήμα αυτό και έτσι αποφάσισα να το ανακοινώσω στους γονείς μου. Μετά από πολλές συζητήσεις και αφού συμφωνήσαμε να συνεχίσω παράλληλα τις σπουδές μου στα ναυτιλιακά, αποφάσισαν να με στηρίξουν στην απόφασή μου αυτή.
Έρχεται λοιπόν ο επόμενος Σεπτέμβρης και δίνω οντισιόν για το Full Course. Περνάω στο πρώτο έτος. Τα μαθήματα ξεκινάνε τον Οκτώβριο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι ήμουν σε ένα χώρο με άλλα 15 άτομα τα οποία είχαν την ίδια τρέλα και πάθος με εμένα για το μιούζικαλ. Δεθήκαμε αμέσως με αυτά τα παιδιά και αναπτύξαμε πολύ δυνατές φιλίες.
Τα μαθήματα ήταν πολύ απαιτητικά. Απαιτούσαν πειθαρχία από μεριάς του μαθητή, κάτι που εγώ δεν είχα αναπτύξει ιδιαίτερα. Από τις 11:00 το πρωί ως τις 18:00 το απόγευμα είχαμε μαθήματα. Μαθήματα χορού, φωνητικής και υποκριτικής με μικρά διαλείμματα ανάμεσα, τα οποία σχεδόν ποτέ δεν γινόντουσαν καθώς ο καθηγητής/καθηγήτρια πάντα μας κρατούσε παραπάνω. Αλλά εμένα μου άρεσε πολύ αυτό. Ήθελα να ρουφήξω κάθε πληροφορία που θα μας έδινε το τελευταίο αυτό λεπτό. Όταν τελείωνε η μέρα αισθανόμουν απίστευτη κούραση, πολλές φορές ψυχική, πολλές φορές σωματική. Αλλά ήταν ωραία κούραση, γλυκιά, δημιουργική. Έφευγα από τη σχολή κενός και ταυτόχρονα γεμάτος, αφού είχα δώσει ότι μπορούσα να δώσω και είχα πάρει πίσω τόση γνώση.
Φτάνει ο Μάιος και εμείς ετοιμαζόμασταν πυρετωδώς για την παράσταση μας τον Ιούνιο. Άγχος, πίεση, φοβίες έρχονταν στην επιφάνεια. Ερχόσουν αντιμέτωπος συνέχεια με τις ερωτήσεις “Θα τα καταφέρω;” , “Είναι για μένα αυτό;” “Θα γίνω ρεζίλι;” “Θα αντέξω 4 ώρες παράσταση;” “Και άμα ξεχάσω λόγια, βήματα;” . Οι καθηγητές ήταν όμως εκεί για να σε εμψυχώσουν και να σου δώσουν δύναμη την κατάλληλη στιγμή. Δύο μέρες πριν την παράσταση μεταφερόμαστε στο θέατρο για τις τελικές μας διορθώσεις και την γενική πρόβα. Ήρθαμε αντιμετωπίσουμε διάφορα τεχνικά θέματα που έπρεπε να ρυθμιστούν(ήχος, φώτα, προβολείς). Και έτσι δεν είχαμε ποτέ χρόνο για να περάσουμε όλα τα νούμερα της παράστασης. Ζούσαμε έναν πανικό..Ήρθε πια η μέρα της παράστασης. Η ώρα πάει 20:30. Το θέατρο γεμίζει και το άγχος μου αυξάνεται. Μέχρι που έρχεται η στιγμή να ξεκινήσουμε. Τη στιγμή που βγήκαμε όλοι πάνω στη σκηνή και τραγουδήσαμε το “At the end of the day” από το musical “Les Miserables”, ήταν η στιγμή που κάθε άγχος και κάθε ανασφάλεια εξαφανίστηκαν, και λειτούργησε το ένστικτο. Η εκπαίδευση που λάβαμε όλη την χρονιά μας είχε προετοιμάσει για οποιοδήποτε εμπόδιο θα βρίσκαμε πάνω στη σκηνή. Και το αποτέλεσμα ήταν άρτιο. Άκουσα πολύ καλά λόγια από άτομα που βρίσκονταν στο κοινό. Η παράσταση δεν φαινόταν σχολική αλλά επαγγελματική. Όλοι είχαμε δοθεί ολοκληρωτικά σε αυτό και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε. Αυτή η παράσταση ήταν το κερασάκι στην τούρτα για μένα. Μετά από αυτό ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Βρέθηκα λοιπόν αντιμέτωπος με την μεγαλύτερη δυσκολία που είχα μέχρι στιγμής στη ζωή μου. Έπρεπε να πω στους δικούς μου ότι δε θέλω και δε μπορώ να ασχοληθώ άλλο με τα ναυτιλιακά, και ότι θέλω να κυνηγήσω το όνειρο μου. Προφανώς και υπήρξαν εντάσεις, τσακωμοί και ανησυχίες. Όμως αφού είδαν ότι ήμουν πραγματικά δυστυχισμένος με αυτόν τον κλάδο και αφού συνειδητοποίησαν ότι το να κάνεις κάτι το οποίο δε σε γεμίζει σε κρατάει στάσιμο και μίζερο ως άνθρωπο, αποφάσισαν να με αφήσουν να το κυνηγήσω, με έναν όρο. Ότι θα δώσω οντισιόν σε πανεπιστήμια στο εξωτερικό και αν δεν με δεχτούν θα έπρεπε να το αφήσω. Έτσι συνέχισα στην PMTP πιο αποφασισμένος από ποτέ. Τότε όμως ήρθαν τα ζόρια. Η φωνή της αμφιβολίας γινόταν όλο και πιο δυνατή στο κεφάλι μου. Η πεποίθηση ότι δε θα τα καταφέρω κυριαρχούσε. Όμως ευτυχώς είχε δημιουργηθεί ένα φοβερό κλίμα αλληλοϋποστήριξης μέσα στη σχολή από τους συμμαθητές μου και εμψύχωσης από τους καθηγητές μου, που δεν μου επέτρεπαν να τα παρατάω στα δύσκολα και με προέτρεπαν να συνεχίσω πιο δυναμικά και να ξεπεράσω τον εαυτό μου. "Πάμε γερά" ήταν το σύνθημα.
Τον Φεβρουάριο φεύγω στην Αγγλία για τις οντισιόν. Η σχολή μου με είχε προετοιμάσει πολύ καλά για το τι θα αντιμετώπιζα. Το άγχος μου ήταν πια πολύ ελεγχόμενο σε σχέση με όταν ξεκίνησα στη σχολή, όπου έτρεμα και δε μπορούσα να κρατήσω νότα από το τρέμουλο. Όλα κύλησαν ομαλά και χωρίς προβλήματα. Έγινα δεκτός σε τρεις σχολές και ήμουν πια πιο ήρεμος. Επιστρέφοντας στην Αθήνα συνέχισα τα μαθήματα μου κανονικά και με μεγαλύτερη δίψα. Ήμουν αποφασισμένος στην φετινή παράσταση να είμαι πολύ καλύτερος από την περσινή. Να αποδείξω κυρίως σε μένα και μετά στους άλλους ότι μπορώ να το κάνω, ότι έχω μέλλον σε αυτόν τον κλάδο. Και νομίζω πως σε έναν μεγάλο βαθμό πέτυχα το στόχο μου. Αισθάνομαι όμως ότι έχω πολλά ακόμα να μάθω. Για αυτό πήρα την απόφαση να συνεχίσω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γλασκώβη.
Η PMTP μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα, όχι μόνο όσων αφορά την τέχνη του musical, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Με έκανε πιο ανοιχτό άνθρωπο σε νέες ιδέες και ανθρώπους, υπομονετικό, πειθαρχημένο και άλλα πολλά τα οποία ίσως εγώ δεν τα βλέπω και δεν τα καταλαβαίνω αλλά τα βλέπουν άλλοι σε μένα. Στεναχωριέμαι πολύ που δεν θα κάνω το τρίτο έτος μου, το οποίο είναι ένα πολύ σημαντικό έτος στη σχολή. Έχω δει πόσο πολύ αλλάζουν προς το καλύτερο τα παιδιά από το δεύτερο στο τρίτο έτος και πόσο διαφορετικά προσεγγίζουν τους ρόλους, τα τραγούδια, τις χορογραφίες, τα έργα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή δεν θα το κάνω φέτος δεν θα το κάνω ποτέ. Θα μου λείψει πολύ αυτή η σχολή. Οι συμμαθητές μου και οι φίλοι που έγιναν οικογένεια, οι καθηγητές μου που με έσπρωχναν ο καθένας με τον δικό του τρόπο να συνεχίσω, οι ωραίες στιγμές που ζήσαμε στις αίθουσες και έξω από αυτές. Αλλά ξέρω ότι οι σχέσεις μου με αυτή τη σχολή δε θα κοπούν εδώ. Την αισθάνομαι πια δεύτερο μου σπίτι και όπου και αν βρίσκεσαι, ό,τι και αν κάνεις, το σπίτι σου πάντα σου λείπει και θες να επιστρέψεις σε αυτό.
Η συμβουλή μου λοιπόν σε οποιονδήποτε εκεί έξω έχει πάθος για το μιούζικαλ και φοβάται να το κυνηγήσει για οποιονδήποτε λόγο είναι να μην αφήσει τον φόβο να κυριαρχήσει της αγάπης για αυτό και να το ξεκινήσει, είτε για χόμπι είτε επαγγελματικά και όπου τον βγάλει. Κανείς δεν βγήκε “χαμένος” από την ενασχόληση με την τέχνη.
Εν τω μεταξύ μέσα στη σχολή έβλεπα συνέχεια τη δουλειά των παιδιών του επαγγελματικού τμήματος και ζήλευα απίστευτα. Έλεγα θέλω και εγώ να κάνω αυτά που κάνουν, να κάνω παρέα μαζί τους, να είμαι μέσα σε αυτή τη σχολή από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά σκεφτόμουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσει η οικογένειά μου με αυτό. Έρχεται ο Απρίλης λοιπόν και η κυρία Κοσκινά με προτείνει για να συμμετέχω με 5 παιδιά του επαγγελματικού τμήματος σε μια δεξίωση για τα 90 χρόνια του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη όπου θα τραγουδούσαμε τον ύμνο του ΠΑΟΚ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με πλήρη ορχήστρα. Αμέσως είπα ναι. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να συναναστραφώ τα παιδιά του επαγγελματικού τμήματος και να πάρω πληροφορίες για τα μαθήματα εκ των έσω. Ταιριάξαμε πολύ με τα παιδιά αυτά και μου πρότειναν κι αυτά με τη σειρά τους να ξεκινήσω στο Full Course. Μου έγινε πια έντονη ανάγκη να ξεκινήσω το τμήμα αυτό και έτσι αποφάσισα να το ανακοινώσω στους γονείς μου. Μετά από πολλές συζητήσεις και αφού συμφωνήσαμε να συνεχίσω παράλληλα τις σπουδές μου στα ναυτιλιακά, αποφάσισαν να με στηρίξουν στην απόφασή μου αυτή.
Έρχεται λοιπόν ο επόμενος Σεπτέμβρης και δίνω οντισιόν για το Full Course. Περνάω στο πρώτο έτος. Τα μαθήματα ξεκινάνε τον Οκτώβριο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι ήμουν σε ένα χώρο με άλλα 15 άτομα τα οποία είχαν την ίδια τρέλα και πάθος με εμένα για το μιούζικαλ. Δεθήκαμε αμέσως με αυτά τα παιδιά και αναπτύξαμε πολύ δυνατές φιλίες.
Τα μαθήματα ήταν πολύ απαιτητικά. Απαιτούσαν πειθαρχία από μεριάς του μαθητή, κάτι που εγώ δεν είχα αναπτύξει ιδιαίτερα. Από τις 11:00 το πρωί ως τις 18:00 το απόγευμα είχαμε μαθήματα. Μαθήματα χορού, φωνητικής και υποκριτικής με μικρά διαλείμματα ανάμεσα, τα οποία σχεδόν ποτέ δεν γινόντουσαν καθώς ο καθηγητής/καθηγήτρια πάντα μας κρατούσε παραπάνω. Αλλά εμένα μου άρεσε πολύ αυτό. Ήθελα να ρουφήξω κάθε πληροφορία που θα μας έδινε το τελευταίο αυτό λεπτό. Όταν τελείωνε η μέρα αισθανόμουν απίστευτη κούραση, πολλές φορές ψυχική, πολλές φορές σωματική. Αλλά ήταν ωραία κούραση, γλυκιά, δημιουργική. Έφευγα από τη σχολή κενός και ταυτόχρονα γεμάτος, αφού είχα δώσει ότι μπορούσα να δώσω και είχα πάρει πίσω τόση γνώση.
Φτάνει ο Μάιος και εμείς ετοιμαζόμασταν πυρετωδώς για την παράσταση μας τον Ιούνιο. Άγχος, πίεση, φοβίες έρχονταν στην επιφάνεια. Ερχόσουν αντιμέτωπος συνέχεια με τις ερωτήσεις “Θα τα καταφέρω;” , “Είναι για μένα αυτό;” “Θα γίνω ρεζίλι;” “Θα αντέξω 4 ώρες παράσταση;” “Και άμα ξεχάσω λόγια, βήματα;” . Οι καθηγητές ήταν όμως εκεί για να σε εμψυχώσουν και να σου δώσουν δύναμη την κατάλληλη στιγμή. Δύο μέρες πριν την παράσταση μεταφερόμαστε στο θέατρο για τις τελικές μας διορθώσεις και την γενική πρόβα. Ήρθαμε αντιμετωπίσουμε διάφορα τεχνικά θέματα που έπρεπε να ρυθμιστούν(ήχος, φώτα, προβολείς). Και έτσι δεν είχαμε ποτέ χρόνο για να περάσουμε όλα τα νούμερα της παράστασης. Ζούσαμε έναν πανικό..Ήρθε πια η μέρα της παράστασης. Η ώρα πάει 20:30. Το θέατρο γεμίζει και το άγχος μου αυξάνεται. Μέχρι που έρχεται η στιγμή να ξεκινήσουμε. Τη στιγμή που βγήκαμε όλοι πάνω στη σκηνή και τραγουδήσαμε το “At the end of the day” από το musical “Les Miserables”, ήταν η στιγμή που κάθε άγχος και κάθε ανασφάλεια εξαφανίστηκαν, και λειτούργησε το ένστικτο. Η εκπαίδευση που λάβαμε όλη την χρονιά μας είχε προετοιμάσει για οποιοδήποτε εμπόδιο θα βρίσκαμε πάνω στη σκηνή. Και το αποτέλεσμα ήταν άρτιο. Άκουσα πολύ καλά λόγια από άτομα που βρίσκονταν στο κοινό. Η παράσταση δεν φαινόταν σχολική αλλά επαγγελματική. Όλοι είχαμε δοθεί ολοκληρωτικά σε αυτό και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε. Αυτή η παράσταση ήταν το κερασάκι στην τούρτα για μένα. Μετά από αυτό ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Βρέθηκα λοιπόν αντιμέτωπος με την μεγαλύτερη δυσκολία που είχα μέχρι στιγμής στη ζωή μου. Έπρεπε να πω στους δικούς μου ότι δε θέλω και δε μπορώ να ασχοληθώ άλλο με τα ναυτιλιακά, και ότι θέλω να κυνηγήσω το όνειρο μου. Προφανώς και υπήρξαν εντάσεις, τσακωμοί και ανησυχίες. Όμως αφού είδαν ότι ήμουν πραγματικά δυστυχισμένος με αυτόν τον κλάδο και αφού συνειδητοποίησαν ότι το να κάνεις κάτι το οποίο δε σε γεμίζει σε κρατάει στάσιμο και μίζερο ως άνθρωπο, αποφάσισαν να με αφήσουν να το κυνηγήσω, με έναν όρο. Ότι θα δώσω οντισιόν σε πανεπιστήμια στο εξωτερικό και αν δεν με δεχτούν θα έπρεπε να το αφήσω. Έτσι συνέχισα στην PMTP πιο αποφασισμένος από ποτέ. Τότε όμως ήρθαν τα ζόρια. Η φωνή της αμφιβολίας γινόταν όλο και πιο δυνατή στο κεφάλι μου. Η πεποίθηση ότι δε θα τα καταφέρω κυριαρχούσε. Όμως ευτυχώς είχε δημιουργηθεί ένα φοβερό κλίμα αλληλοϋποστήριξης μέσα στη σχολή από τους συμμαθητές μου και εμψύχωσης από τους καθηγητές μου, που δεν μου επέτρεπαν να τα παρατάω στα δύσκολα και με προέτρεπαν να συνεχίσω πιο δυναμικά και να ξεπεράσω τον εαυτό μου. "Πάμε γερά" ήταν το σύνθημα.
Τον Φεβρουάριο φεύγω στην Αγγλία για τις οντισιόν. Η σχολή μου με είχε προετοιμάσει πολύ καλά για το τι θα αντιμετώπιζα. Το άγχος μου ήταν πια πολύ ελεγχόμενο σε σχέση με όταν ξεκίνησα στη σχολή, όπου έτρεμα και δε μπορούσα να κρατήσω νότα από το τρέμουλο. Όλα κύλησαν ομαλά και χωρίς προβλήματα. Έγινα δεκτός σε τρεις σχολές και ήμουν πια πιο ήρεμος. Επιστρέφοντας στην Αθήνα συνέχισα τα μαθήματα μου κανονικά και με μεγαλύτερη δίψα. Ήμουν αποφασισμένος στην φετινή παράσταση να είμαι πολύ καλύτερος από την περσινή. Να αποδείξω κυρίως σε μένα και μετά στους άλλους ότι μπορώ να το κάνω, ότι έχω μέλλον σε αυτόν τον κλάδο. Και νομίζω πως σε έναν μεγάλο βαθμό πέτυχα το στόχο μου. Αισθάνομαι όμως ότι έχω πολλά ακόμα να μάθω. Για αυτό πήρα την απόφαση να συνεχίσω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γλασκώβη.
Η PMTP μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα, όχι μόνο όσων αφορά την τέχνη του musical, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Με έκανε πιο ανοιχτό άνθρωπο σε νέες ιδέες και ανθρώπους, υπομονετικό, πειθαρχημένο και άλλα πολλά τα οποία ίσως εγώ δεν τα βλέπω και δεν τα καταλαβαίνω αλλά τα βλέπουν άλλοι σε μένα. Στεναχωριέμαι πολύ που δεν θα κάνω το τρίτο έτος μου, το οποίο είναι ένα πολύ σημαντικό έτος στη σχολή. Έχω δει πόσο πολύ αλλάζουν προς το καλύτερο τα παιδιά από το δεύτερο στο τρίτο έτος και πόσο διαφορετικά προσεγγίζουν τους ρόλους, τα τραγούδια, τις χορογραφίες, τα έργα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή δεν θα το κάνω φέτος δεν θα το κάνω ποτέ. Θα μου λείψει πολύ αυτή η σχολή. Οι συμμαθητές μου και οι φίλοι που έγιναν οικογένεια, οι καθηγητές μου που με έσπρωχναν ο καθένας με τον δικό του τρόπο να συνεχίσω, οι ωραίες στιγμές που ζήσαμε στις αίθουσες και έξω από αυτές. Αλλά ξέρω ότι οι σχέσεις μου με αυτή τη σχολή δε θα κοπούν εδώ. Την αισθάνομαι πια δεύτερο μου σπίτι και όπου και αν βρίσκεσαι, ό,τι και αν κάνεις, το σπίτι σου πάντα σου λείπει και θες να επιστρέψεις σε αυτό.
Η συμβουλή μου λοιπόν σε οποιονδήποτε εκεί έξω έχει πάθος για το μιούζικαλ και φοβάται να το κυνηγήσει για οποιονδήποτε λόγο είναι να μην αφήσει τον φόβο να κυριαρχήσει της αγάπης για αυτό και να το ξεκινήσει, είτε για χόμπι είτε επαγγελματικά και όπου τον βγάλει. Κανείς δεν βγήκε “χαμένος” από την ενασχόληση με την τέχνη.
Σαββίνα Σαμαρά
Full Course Student
Full Course Student
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι να κάθομαι απέναντι από την τηλεόραση μαζί με την μαμά μου, να βλέπουμε ταινίες musical και μετά να χορεύουμε και να τραγουδάμε τα τραγούδια της ταινίας. Όταν είχα φτάσει πλέον στο γυμνάσιο είδα για πρώτη φορά τη ταινία "Chicago" και θυμάμαι να ψιθυρίζω στον εαυτό μου, φοβούμενη μην με ακούσει κανείς, ούτε καν ο ίδιος μου ο εαυτός πως αυτό ήθελα να κάνω και εγώ στη ζωή μου, να χορεύω και να τραγουδάω με τόση δύναμη, ένταση και πάθος!
Δεν πίστευα ότι μπορούσα να τα καταφέρω και έτσι για αρκετά χρόνια άφησα αυτό το όνειρο θαμμένο μέσα μου. Μια μέρα μετά από πολλά χρόνια άκουσα για ένα σεμινάριο που θα γινόταν στη Θεσσαλονίκη από τη μεγάλη Musical Performer Σία Κοσκινά και θα βασιζόταν στο Musical ‘’Chicago’’. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα τηλέφωνο και δήλωσα συμμετοχή. Το σεμινάριο ήταν μια καταπληκτική εμπειρία και έκανε όλα αυτά τα όνειρα που είχα αφήσει στην άκρη να ξυπνήσουν ξανά μέσα μου. Αμέσως άρχισα να το ψάχνω και διαπίστωσα πως η Σία Κοσκινά είχε επαγγελματική σχολή Μιούζικαλ. Ξετρελάθηκα! Υπήρχε ένα πρόβλημα όμως...Η σχολή ήταν στην Αθήνα. Φοβούμενη ακόμη να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω δεν τολμούσα να αφήσω τη Θεσσαλονίκη. Όμως για καλή μου τύχη, με μεγάλη χαρά, μετά από λίγο καιρό διάβασα ότι θα ανοίξει παράρτημα της σχολής στη Θεσσαλονίκη. Ενθουσιάστηκα! Γράφτηκα αμέσως και ξεκίνησα μαθήματα πάνω στο Μιούζικαλ. Ήταν υπέροχα! Κάθε μέρα αγαπούσα το μιούζικαλ όλο και περισσότερο.
Αφού ολοκλήρωσα ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη σίγουρη πλέον ότι αυτό είναι το όνειρό μου και ότι με σκληρή δουλειά και πείσμα θα μπορούσα να τα καταφέρω αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα και να σπουδάσω Μιούζικαλ στην PMTP by Sia Koskina. Οι γονείς μου είδαν πόσο πολύ το ήθελα και μου είπαν ότι αν θέλω μπορώ να φύγω και στο εξωτερικό για σπουδές. Αποφάσισα να πάω πρώτα στην Αθηνά να προετοιμαστώ και μετά να φύγω στο εξωτερικό. Έτσι μετακόμισα και άρχισα να παρακολουθώ καθημερινά μαθήματα στην PMTP ενώ παράλληλα έκανα αιτήσεις για πανεπιστήμια στο εξωτερικό.
Έκανα αιτήσεις σε πολλά πανεπιστήμια μέσα σε αυτά κάποια από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας πάνω στο αντικείμενο του Musical Theater. Η διαδικασία εισαγωγής στα πανεπιστήμια της Αγγλίας απαιτεί να παρευρεθείς σε ακρόαση που πραγματοποιείται στο πανεπιστήμιο για να διαπιστώσουν αν είσαι αυτό που ψάχνουν για να φοιτήσεις εκεί. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος καθώς από τους χιλιάδες μαθητές που κάνουν αίτηση κάθε χρόνο, σε κάθε πανεπιστήμιο υπάρχουν μόνο 30 θέσεις. Αφού το συζήτησα αυτό με τη κυρία Σία και της ζήτησα να με προετοιμάσει όσο καλύτερα γίνεται για της ακροάσεις αυτές ταξίδεψα στην Αγγλία, επισκέφτηκα πολλά πανεπιστήμια και πήρα μέρος σε αρκετές ακροάσεις.
Αυτό που διαπίστωσα είναι πως η PMTP by Sia Koskina η σχολή που φοιτώ σήμερα είναι μια σχολή που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του εξωτερικού και προετοιμάζει κατάλληλα τους σπουδαστές της για να γίνουν Musical Τheater Ρerformers και να είναι έτοιμοι για ότι τους ζητηθεί στον εργασιακό χώρο. Έτσι λοιπόν από τη σωστή καθοδήγηση των καθηγητών μου, τη καθημερινή προσπάθεια και εξάσκηση κατάφερα να γίνω δεκτή σε 2 πανεπιστήμια της Αγγλίας.
Όλα αυτά δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία.
Χρωστάω πολλά στην PMTP και στη Σία Κοσκινά πρώτον γιατί με έκανε να βρω το δρόμο μου και να συνειδητοποιήσω ότι μπορώ να πετύχω τα όνειρα μου και δεύτερον γιατί με έκανε να πιστέψω στις ικανότητες μου, να γίνω δυνατή, να πατήσω στα πόδια μου και να ανοίξω τα φτερά μου. Επίσης εκτός από τους φοβερούς καθηγητές που έχουμε στη σχολή οπού ο καθένας ασχολείται ξεχωριστά με τον κάθε σπουδαστή και τον βοηθάει να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος, το κλίμα της σχολής είναι υπέροχο. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και η PMTP είναι το καλλιτεχνικό μας σπίτι που μας αγκαλιάζει και μας κάνει να είμαστε κάθε μέρα ένα μικρό βηματάκι πιο κοντά στα όνειρα μας. Νιώθω τυχερή που έχω την ευκαιρία να είμαι μέρος αυτής της σχολής και ακόμη και όταν φύγω έξω πάντα θα θυμάμαι πως ήταν το καλύτερο ξεκίνημα στο ταξίδι για να πετύχω τα όνειρά μου.
Δεν πίστευα ότι μπορούσα να τα καταφέρω και έτσι για αρκετά χρόνια άφησα αυτό το όνειρο θαμμένο μέσα μου. Μια μέρα μετά από πολλά χρόνια άκουσα για ένα σεμινάριο που θα γινόταν στη Θεσσαλονίκη από τη μεγάλη Musical Performer Σία Κοσκινά και θα βασιζόταν στο Musical ‘’Chicago’’. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα τηλέφωνο και δήλωσα συμμετοχή. Το σεμινάριο ήταν μια καταπληκτική εμπειρία και έκανε όλα αυτά τα όνειρα που είχα αφήσει στην άκρη να ξυπνήσουν ξανά μέσα μου. Αμέσως άρχισα να το ψάχνω και διαπίστωσα πως η Σία Κοσκινά είχε επαγγελματική σχολή Μιούζικαλ. Ξετρελάθηκα! Υπήρχε ένα πρόβλημα όμως...Η σχολή ήταν στην Αθήνα. Φοβούμενη ακόμη να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω δεν τολμούσα να αφήσω τη Θεσσαλονίκη. Όμως για καλή μου τύχη, με μεγάλη χαρά, μετά από λίγο καιρό διάβασα ότι θα ανοίξει παράρτημα της σχολής στη Θεσσαλονίκη. Ενθουσιάστηκα! Γράφτηκα αμέσως και ξεκίνησα μαθήματα πάνω στο Μιούζικαλ. Ήταν υπέροχα! Κάθε μέρα αγαπούσα το μιούζικαλ όλο και περισσότερο.
Αφού ολοκλήρωσα ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη σίγουρη πλέον ότι αυτό είναι το όνειρό μου και ότι με σκληρή δουλειά και πείσμα θα μπορούσα να τα καταφέρω αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα και να σπουδάσω Μιούζικαλ στην PMTP by Sia Koskina. Οι γονείς μου είδαν πόσο πολύ το ήθελα και μου είπαν ότι αν θέλω μπορώ να φύγω και στο εξωτερικό για σπουδές. Αποφάσισα να πάω πρώτα στην Αθηνά να προετοιμαστώ και μετά να φύγω στο εξωτερικό. Έτσι μετακόμισα και άρχισα να παρακολουθώ καθημερινά μαθήματα στην PMTP ενώ παράλληλα έκανα αιτήσεις για πανεπιστήμια στο εξωτερικό.
Έκανα αιτήσεις σε πολλά πανεπιστήμια μέσα σε αυτά κάποια από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας πάνω στο αντικείμενο του Musical Theater. Η διαδικασία εισαγωγής στα πανεπιστήμια της Αγγλίας απαιτεί να παρευρεθείς σε ακρόαση που πραγματοποιείται στο πανεπιστήμιο για να διαπιστώσουν αν είσαι αυτό που ψάχνουν για να φοιτήσεις εκεί. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος καθώς από τους χιλιάδες μαθητές που κάνουν αίτηση κάθε χρόνο, σε κάθε πανεπιστήμιο υπάρχουν μόνο 30 θέσεις. Αφού το συζήτησα αυτό με τη κυρία Σία και της ζήτησα να με προετοιμάσει όσο καλύτερα γίνεται για της ακροάσεις αυτές ταξίδεψα στην Αγγλία, επισκέφτηκα πολλά πανεπιστήμια και πήρα μέρος σε αρκετές ακροάσεις.
Αυτό που διαπίστωσα είναι πως η PMTP by Sia Koskina η σχολή που φοιτώ σήμερα είναι μια σχολή που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του εξωτερικού και προετοιμάζει κατάλληλα τους σπουδαστές της για να γίνουν Musical Τheater Ρerformers και να είναι έτοιμοι για ότι τους ζητηθεί στον εργασιακό χώρο. Έτσι λοιπόν από τη σωστή καθοδήγηση των καθηγητών μου, τη καθημερινή προσπάθεια και εξάσκηση κατάφερα να γίνω δεκτή σε 2 πανεπιστήμια της Αγγλίας.
Όλα αυτά δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία.
Χρωστάω πολλά στην PMTP και στη Σία Κοσκινά πρώτον γιατί με έκανε να βρω το δρόμο μου και να συνειδητοποιήσω ότι μπορώ να πετύχω τα όνειρα μου και δεύτερον γιατί με έκανε να πιστέψω στις ικανότητες μου, να γίνω δυνατή, να πατήσω στα πόδια μου και να ανοίξω τα φτερά μου. Επίσης εκτός από τους φοβερούς καθηγητές που έχουμε στη σχολή οπού ο καθένας ασχολείται ξεχωριστά με τον κάθε σπουδαστή και τον βοηθάει να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος, το κλίμα της σχολής είναι υπέροχο. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και η PMTP είναι το καλλιτεχνικό μας σπίτι που μας αγκαλιάζει και μας κάνει να είμαστε κάθε μέρα ένα μικρό βηματάκι πιο κοντά στα όνειρα μας. Νιώθω τυχερή που έχω την ευκαιρία να είμαι μέρος αυτής της σχολής και ακόμη και όταν φύγω έξω πάντα θα θυμάμαι πως ήταν το καλύτερο ξεκίνημα στο ταξίδι για να πετύχω τα όνειρά μου.
Μαρία Αμμάν
Τραγουδίστρια
Τραγουδίστρια
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Η πρώτη μου συνάντηση με την κυρία Κοσκινά ήταν στο μάθημα του Stage Performance στο Φάληρο και ήταν μέσω διαδικτύου! Ήμουν εκεί να βλέπω σαν απ’ την κλειδαρότρυπα, έχοντας στην οθόνη μου να παίζει το πιο ακριβοπληρωμένο masterclass! Τελικά συνειδητοποίησα ότι ήμουν μάρτυρας στη μετάλλαξη μια ταλαντούχας ηθοποιού σε μια σειρά από διαφορετικούς χαρακτήρες! Εκτιμώ το γεγονός ότι η Σία Κοσκινά δίνει ό,τι διαθέτει από γνώση, όρεξη και πάθος με γενναιοψυχία, χωρίς δεύτερη σκέψη, γνωρίζοντας ότι ο μαθητής προορίζεται για να ξεπεράσει ακόμα και τον ίδιο του το δάσκαλο! Τα σέβη μου κυρία Κοσκινά!
Νίκος Μιχαηλίδης
Πατέρας της σπουδάστριας Full Course, Μαρίας Μιχαηλίδου
Πατέρας της σπουδάστριας Full Course, Μαρίας Μιχαηλίδου
|
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Για την σχολή μιούζικαλ PMTP, έχω σαν πατέρας να πω, ότι είμαι πολύ εντυπωσιασμένος από την δουλειά της κυρίας Κοσκινά, καθώς και όλων των καθηγητών της σχολής. Προκειται για μια εξαιρετική επαγγελματία, πολύ καλά εκπαιδευμένη, με ισχυρή προσωπικότητα, που προσπαθεί πολύ να ανεβάσει την ποιότητα όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους φοιτητές της σχολής. Βλέπω πρώτα απ’ όλα στο δικό μου παιδί, πόσο το έχει βοηθήσει και την ευχαριστώ από καρδιάς για ότι έχει κάνει! Οι καλεσμένοι μου στο showcase του Ιουνίου, εκφράστηκαν σε εμένα με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια για τη προσπάθεια της. Κυρία Κόσκινα εύχομαι να συνεχίσετε αυτό που κάνετε ακολουθώντας τον δικό σας δρόμο πνευματικότητας.
Γιώτα Βάσση
Φιλόλογος, Συγγραφέας ή απλώς
η μητέρα της Υ.
Φιλόλογος, Συγγραφέας ή απλώς
η μητέρα της Υ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Πριν από μερικά χρόνια, ενθουσιασμένοι φίλοι μου, μου περιέγραφαν την ενασχόληση των δύο αγοριών τους με το μιούζικαλ στη σχολή pmtp της Σίας Κοσκινά. Με μαθήματα μπαλέτου από την ηλικία των τριών ετών, η προέφηβη κόρη μου, ήθελε κάτι διαφορετικό. Υποκριτική, χορό, τραγούδι. Πήγαμε στη σχολή pmtp και εμπιστευτήκαμε τις προσδοκίες της στη Σία. Συνεχίζουμε να την εμπιστευόμαστε. Εκτός από τον επαγγελματισμό και το ταλέντο της που είναι ευρύτερα γνωστά και αποτελούν ήδη σοβαρά εχέγγυα, εκτιμώ ιδιαίτερα το ενδιαφέρον της για τους μαθητές της. Της εύχομαι δημιουργική πορεία στα καλλιτεχνικά και τα επαγγελματικά της σχέδια, έμπνευση και μεγάλες χαρές από τους μαθητές της! Ευχαριστούμε, Σία!
Σουσάνα Δήμου
Υπότροφος Σεμιναρίου - Σχολής Παρασκευής Υφαντή / Εύβοια
Υπότροφος Σεμιναρίου - Σχολής Παρασκευής Υφαντή / Εύβοια
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Μέσα από αυτόν τον ένα μήνα της υποτροφίας μου στην σχολή PMTP by Sia Koskina , εκτός από τη σωστή και απόλυτη τεχνική, έμαθα και να βγάζω όλο μου το πάθος. Οι ώρες μου φαινόντουσαν δευτερόλεπτα και κάθε λεπτό είχε να μου προσφέρει κάτι διαφορετικό. Παρατηρούσα την εξέλιξη μου και δεν πίστευα ότι σε ένα μόνο μήνα θα κατάφερνα να να έχω τον έλεγχο των εκφραστικών μου μέσων! Ήταν μια εμπειρία απερίγραπτη και την συνιστώ στον καθένα!
Ελένη Αντωνίου
Συμμετέχουσα Σεμιναρίου στην Κύπρο
Συμμετέχουσα Σεμιναρίου στην Κύπρο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Τι πιο όμορφο ν’ αρχίζει κανείς τη νέα χρονιά με ένα Σεμινάριο επάνω στο Musical Theatre και μάλιστα με την ανεπανάληπτη Σία Κοσκινά! Ήδη από τον Νοέμβριο, όταν είχε ανακοινωθεί η ημερομηνία, ανέμενα με τεράστια λαχτάρα. Τρεις τέχνες συμπράττουν και απαιτούν όλες τις δυνάμεις μας. Η κάθε μια διεκδικεί την αποκλειστικότητα, όλες το μέγιστο των δυνατοτήτων μας και πιο πάνω. Η πρόκληση μεγάλη. Το ενδιαφέρον αμείωτο, χάρη στις ευρηματικές ασκήσεις της κας Κοσκινά και την αστείρευτη δημιουργικότητά της. Μέσα σ’ ένα διήμερο φτάνεις στα όριά σου, εξερευνάς τις καλλιτεχνικές σου δυνατότητες. Μα πάνω απ’ όλα, αποφασίζεις πώς θες να προχωρήσεις στη ζωή σου. Με αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση, ξεκάθαρους στόχους και αδιαπραγμάτευτες αξίες. Κι όσο παλεύεις να κατατροπώσεις τις ψηλές νότες, όσο δαμάζεις τα χορευτικά σου βήματα, αντιλαμβάνεσαι πόσο διεκδικητικός οφείλεις να σταθείς απέναντι σε κάθε είδους προκλήσεις. Κοιτάς τους στόχους και σταθερά πυροβολείς. Για την ομάδα, μέρος της οποίας αποτελείς κι εσύ! Για σένα και μόνο! Αν δώδεκα ώρες είναι ικανές να σε μεταμορφώσουν, τότε αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το αποτέλεσμα από τις σπουδές στη σχολή PMTP; Σας ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου, κα Κοσκινά, και αναμένω με λαχτάρα το επόμενο σεμινάριο εδώ στην Κύπρο!
Γιάννης Παπαδάκης
Πατέρας της μαθήτριας Εύας Παπαδάκη
Πατέρας της μαθήτριας Εύας Παπαδάκη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Θα ήθελα σαν γονιός να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς την σχολή PTMP της μοναδικής στο είδος της εν Ελλάδι Σία Κοσκινά!
Η κορούλα μου 10 ετών τώρα, έχει από 1 έτους κιόλας δείξει ένα απίστευτο έρωτα προς το καλλιτεχνικό στερέωμα με έμφαση μεγαλώνοντας στη σκηνική παρουσία, την υποκριτική, το χορό και το τραγούδι. Σεβόμενος τα θέλω του παιδιού μου σε συνάρτηση με το ταλέντο της όπως με διαβεβαίωσαν άνθρωποι επαγγελματίες έψαξα και κατέληξα σε ότι καλύτερο μπορούσε να μου προσφέρει η χώρα μας!
Τη σχολή PTMP! Μέσα σε 3 μήνες το παιδί μου έχει ήδη αλλάξει προς το καλύτερο στα πάντα, η σχολή είναι ζεστή, φιλόξενη, με άρτιους επαγγελματίες που αγαπούν αυτό που κάνουν και δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι παιδί με ταλέντο δεν θα χαθεί!
Το δε αξιοπρόσεκτο και φανταστικό είναι ότι η ίδια η Σία Κοσκινά, κάνει μαθήματα και είναι από πάνω τους σα Μητέρα θα τολμούσα να πω, σε όλα τα τμήματα της και στα ίδια τα παιδιά που δικαίως την λατρεύουν!
Αισθάνομαι τυχερός που σας βρήκα και μας αγκαλιάσατε αμέσως!
Η κορούλα μου 10 ετών τώρα, έχει από 1 έτους κιόλας δείξει ένα απίστευτο έρωτα προς το καλλιτεχνικό στερέωμα με έμφαση μεγαλώνοντας στη σκηνική παρουσία, την υποκριτική, το χορό και το τραγούδι. Σεβόμενος τα θέλω του παιδιού μου σε συνάρτηση με το ταλέντο της όπως με διαβεβαίωσαν άνθρωποι επαγγελματίες έψαξα και κατέληξα σε ότι καλύτερο μπορούσε να μου προσφέρει η χώρα μας!
Τη σχολή PTMP! Μέσα σε 3 μήνες το παιδί μου έχει ήδη αλλάξει προς το καλύτερο στα πάντα, η σχολή είναι ζεστή, φιλόξενη, με άρτιους επαγγελματίες που αγαπούν αυτό που κάνουν και δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι παιδί με ταλέντο δεν θα χαθεί!
Το δε αξιοπρόσεκτο και φανταστικό είναι ότι η ίδια η Σία Κοσκινά, κάνει μαθήματα και είναι από πάνω τους σα Μητέρα θα τολμούσα να πω, σε όλα τα τμήματα της και στα ίδια τα παιδιά που δικαίως την λατρεύουν!
Αισθάνομαι τυχερός που σας βρήκα και μας αγκαλιάσατε αμέσως!